Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

BENEDICI, anima mia, il Signore; O Signore Iddio mio, tu sei sommamente grande; Tu sei vestito di gloria e di magnificenza.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Egli si ammanta di luce come di una vesta; Egli tende il cielo come una cortina.

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Egli fa i palchi delle sue sale nelle acque; Egli pone le nuvole [per] suo carro: Egli passeggia sopra le ale del vento.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Egli fa i venti suoi Angeli, E il fuoco divampante suoi ministri.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Egli ha fondata la terra sulle sue basi; Giammai in perpetuo non sarà smossa.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Tu l'avevi [già] coperta dell'abisso, come d'una vesta; Le acque si erano fermate sopra i monti.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

Esse fuggirono per lo tuo sgridare; Si affrettarono per la voce del tuo tuono;

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Erano salite sopra i monti; [ma] discesero nelle valli, Al luogo che tu hai loro costituito.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Tu hai [loro] posto un termine, il qual non trapasseranno; [E] non torneranno a coprir la terra.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

[Egli è quel] che manda le fonti per le valli, Onde [esse] corrono fra i monti;

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Abbeverano tutte le bestie della campagna; Gli asini salvatichi spengono la lor sete [con esse].

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Presso a quelle si riparano gli uccelli del cielo; Fanno sentir di mezzo alle frondi le [lor] voci.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Egli adacqua i monti dalle sue stanze sovrane; La terra è saziata del frutto delle sue opere.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Egli fa germogliar l'erba per le bestie; E l'erbaggio per lo servigio dell'uomo, Facendo uscire della terra il pane.

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

Egli rallegra il cuor dell'uomo col vino, Egli fa risplender la faccia coll'olio, E sostenta il cuor dell'uomo col pane.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Gli alberi del Signore [ne] son saziati; I cedri del Libano ch'egli ha piantati;

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

Dove gli uccelli si annidano; Gli abeti, [che son] la stanza della cicogna.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Gli alti monti [sono] per li cavriuoli; Le rocce [sono] il ricetto de' conigli.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Egli ha fatta la luna per le stagioni; Il sole conosce il suo occaso.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Tu mandi le tenebre, ed e' si fa notte, Nella quale tutte le fiere delle selve vanno attorno.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

I leoncelli rugghiano dietro alla preda, E per chiedere a Dio il lor pasto.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

[Ma, tosto ch]'è levato il sole, si raccolgono, E giacciono ne' lor ricetti.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Allora l'uomo esce alla sua opera, Ed al suo lavoro, infino alla sera.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Quanto grandi sono, o Signore, le tue opere! Tu le hai tutte fatte con sapienza; La terra è piena de' tuoi beni.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Ecco, il mar grande ed ampio: Quivi son rettili senza numero, Amimali piccoli e grandi.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Quivi nuotano le navi, E il Leviatan che tu hai formato per ischerzare in esso.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Tutti [gli animali] sperano in te, Che tu dii loro il lor cibo al suo tempo.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

[Se] tu [lo] dài loro, [lo] ricolgono; [Se] tu apri la tua mano, son saziati di beni.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

[Se] tu nascondi la tua faccia, sono smarriti; [Se] tu ritiri il fiato loro, trapassano, E ritornano nella lor polvere.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

[Se] tu rimandi il tuo spirito son creati; E tu rinnuovi la faccia della terra.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Sia la gloria del Signore in eterno; Rallegrisi il Signore nelle sue opere;

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Il quale se riguarda verso la terra, ella trema; Se tocca i monti, essi fumano.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Io canterò al Signore, mentre viverò; Io salmeggerò all'Iddio mio, tanto che io durerò.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Il mio ragionamento gli sarà piacevole, Io mi rallegrerò nel Signore.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Vengano meno i peccatori d'in su la terra, E gli empi non sieno più. Anima mia, benedici il Signore. Alleluia.