Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Benedici il Signore, anima mia, Signore, mio Dio, quanto sei grande! Rivestito di maestà e di splendore,

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

avvolto di luce come di un manto. Tu stendi il cielo come una tenda,

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

costruisci sulle acque la tua dimora, fai delle nubi il tuo carro, cammini sulle ali del vento;

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

fai dei venti i tuoi messaggeri, delle fiamme guizzanti i tuoi ministri.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Hai fondato la terra sulle sue basi, mai potrà vacillare.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

L'oceano l'avvolgeva come un manto, le acque coprivano le montagne.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

Alla tua minaccia sono fuggite, al fragore del tuo tuono hanno tremato.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Emergono i monti, scendono le valli al luogo che hai loro assegnato.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Hai posto un limite alle acque: non lo passeranno, non torneranno a coprire la terra.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Fai scaturire le sorgenti nelle valli e scorrono tra i monti;

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

ne bevono tutte le bestie selvatiche e gli ònagri estinguono la loro sete.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Al di sopra dimorano gli uccelli del cielo, cantano tra le fronde.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Dalle tue alte dimore irrighi i monti, con il frutto delle tue opere sazi la terra.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Fai crescere il fieno per gli armenti e l'erba al servizio dell'uomo, perché tragga alimento dalla terra:

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

il vino che allieta il cuore dell'uomo; l'olio che fa brillare il suo volto e il pane che sostiene il suo vigore.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Si saziano gli alberi del Signore, i cedri del Libano da lui piantati.

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

Là gli uccelli fanno il loro nido e la cicogna sui cipressi ha la sua casa.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Per i camosci sono le alte montagne, le rocce sono rifugio per gli iràci.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Per segnare le stagioni hai fatto la luna e il sole che conosce il suo tramonto.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Stendi le tenebre e viene la notte e vagano tutte le bestie della foresta;

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

ruggiscono i leoncelli in cerca di preda e chiedono a Dio il loro cibo.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Sorge il sole, si ritirano e si accovacciano nelle tane.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Allora l'uomo esce al suo lavoro, per la sua fatica fino a sera.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Quanto sono grandi, Signore, le tue opere! Tutto hai fatto con saggezza, la terra è piena delle tue creature.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Ecco il mare spazioso e vasto: lì guizzano senza numero animali piccoli e grandi.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Lo solcano le navi, il Leviatàn che hai plasmato perché in esso si diverta.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Tutti da te aspettano che tu dia loro il cibo in tempo opportuno.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Tu lo provvedi, essi lo raccolgono, tu apri la mano, si saziano di beni.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Se nascondi il tuo volto, vengono meno, togli loro il respiro, muoiono e ritornano nella loro polvere.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Mandi il tuo spirito, sono creati, e rinnovi la faccia della terra.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

La gloria del Signore sia per sempre; gioisca il Signore delle sue opere.

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Egli guarda la terra e la fa sussultare, tocca i monti ed essi fumano.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Voglio cantare al Signore finché ho vita, cantare al mio Dio finché esisto.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

A lui sia gradito il mio canto; la mia gioia è nel Signore.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Scompaiano i peccatori dalla terra e più non esistano gli empi. Benedici il Signore, anima mia.