Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Ég lofa Drottin! Drottinn, þú Guð minn, þú ert undursamlegur! Þú ert íklæddur hátign og dýrð og umlukinn ljósi!

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Þú þandir út himininn eins og dúk og dreifðir um hann stjörnunum.

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Þú mótaðir þurrlendið og rýmdir fyrir hafinu. Þú gerðir ský að vagni þínum og ferð um á vængjum vindarins.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Englarnir eru erindrekar þínir og eldslogar þjóna þér.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Undirstöður heimsins eru traustar, þær eru þitt verk, og þess vegna haggast hann ekki.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Þú lést vatnsflóð ganga yfir jörðina og hylja fjöllin.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

Og þegar þú bauðst, safnaðist vatnið saman í höfunum,

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

fjöllin risu og dalirnir urðu til.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Þú settir sjónum sín ákveðnu mörk svo að hann skyldi aldrei aftur flæða yfir þurrlendið.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Þú settir lindir í dalina og lækir renna um fjöllin.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Þeir eru dýrunum til drykkjar og þar svalar villiasninn þorsta sínum.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Þar gera fuglar sér hreiður og söngur þeirra ómar frá trjánum.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Hann sendir regn yfir fjöllin svo að jörðin ber sinn ávöxt.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Safaríkt grasið vex að boði hans og er búfénu til fæðu. En maðurinn yrkir jörðina, ræktar ávexti, grænmeti og korn,

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

einnig vín sér til gleði, olíu sem gerir andlitið gljáandi og brauð sem gefur kraft.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Drottinn gróðursetti sedrustrén í Líbanon, há og tignarleg,

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

og þar byggja fuglarnir sér hreiður, en storkurinn velur kýprustréð til bústaðar.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Steingeiturnar kjósa hin háu fjöll, en stökkhérarnir finna sér stað í klettum.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Tunglið settir þú til að afmarka mánuði, en sólina til að skína um daga.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Myrkur og nótt eru frá þér komin, þá fara skógardýrin á kreik.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Þá öskra ljónin eftir bráð og heimta æti sitt af Guði.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Þegar sólin rís draga þau sig í hlé og leggjast í fylgsni sín,

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

en mennirnir ganga út til starfa og vinna allt til kvölds.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Drottinn, hvílík fjölbreytni í öllu því sem þú hefur skapað! Allt á það upphaf sitt í vísdómi þínum! Jörðin er full af því sem þú hefur gert!

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Framundan mér teygir sig blikandi haf, iðandi af alls konar lífi!

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Og sjá! Þarna eru skipin! Og þarna hvalirnir! – þeir leika á alls oddi!

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Allar skepnur vona á þig, að þú gefir þeim fæðu þeirra á réttum tíma.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Þú mætir þörfum þeirra og þau mettast ríkulega af gæðum þínum.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

En snúir þú við þeim bakinu er úti um þau. Þegar þú ákveður, deyja þau og verða að mold,

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

en þú sendir líka út anda þinn og vekur nýtt líf á jörðinni.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Lof sé Guði að eilífu! Drottinn gleðst yfir verkum sínum!

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Þegar hann lítur á jörðina, skelfur hún og eldfjöllin gjósa við snertingu fingra hans.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Ég vil lofsyngja Drottni svo lengi sem ég lifi, vegsama Guð á meðan ég er til!

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Ó, að ljóð þetta mætti gleðja hann, því að Drottinn er gleði mín og fögnuður.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Ó, að misgjörðarmenn hyrfu af jörðinni og að óguðlegir yrðu ekki framar til. En Drottin vil ég vegsama að eilífu! Hallelúja!