Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Preise, meine Seele, Jahwe! Jahwe, mein Gott, du bist überaus groß; mit Majestät und Hoheit bist du angethan,

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

der sich in Licht hüllt wie in einen Mantel, den Himmel ausspannt wie ein Zelttuch,

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

der seinen Söller im Wasser bälkt, dichte Wolken zu seinem Fahrzeuge macht, auf den Fittigen des Windes wandelt,

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

der Winde zu seinen Boten macht, zu seinen Dienern loderndes Feuer.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Er hat die Erde auf ihre Pfeiler gegründet, daß sie in alle Ewigkeit nicht wanken kann.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Mit der Flut wie mit einem Gewande bedecktest du sie; auf den Bergen standen Gewässer.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

Vor deinem Schelten flohen sie, vor deinem Donnerschall zogen sie sich angstvoll zurück -

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Berge stiegen empor, es senkten sich Thäler - an die Stätte, die du ihnen gegründet.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Du hast eine Grenze gesetzt, die dürfen sie nicht überschreiten, dürfen die Erde nicht wieder bedecken.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Der in den Thälern Quellen entsendet; zwischen den Bergen fließen sie dahin.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Sie tränken alle Tiere des Gefildes; die Wildesel löschen ihren Durst.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

An ihnen wohnen die Vögel des Himmels, lassen aus den Zweigen heraus ihre Stimme erschallen.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Der von seinem Söller her die Berge tränkt - von der Frucht deiner Werke sättigt sich die Erde.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Der Gras sprossen läßt für das Vieh und Pflanzen zum Nutzen der Menschen, indem er Brotkorn aus der Erde hervorgehen läßt

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

und Wein, der des Menschen Herz erfreut, und indem er ihr Angesicht von Öl erglänzen läßt und Brot giebt, das das Herz des Menschen stärkt.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Es sättigen sich die Bäume Jahwes, die Cedern des Libanon, die er gepflanzt hat,

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

woselbst die Vögel nisten; auf den Cypressen hat der Storch sein Haus.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Die hohen Berge sind der Steinböcke, die Felsen der Klippdachse Zuflucht.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Er hat den Mond zur Bestimmung von Zeiträumen geschaffen; die Sonne kennt ihren Untergang.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Wirkst du Finsternis, so wird es Nacht; in ihr regen sich alle Tiere des Waldes.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Die jungen Löwen brüllen nach Fraß, indem sie von Gott ihre Nahrung verlangen.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Wenn die Sonne aufgeht, ziehen sie sich zurück und lagern sich in ihrer Behausung.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Der Mensch geht aus an sein Werk und an seine Arbeit bis zum Abend.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Wie sind deiner Werke so viel, Jahwe! Du hast sie alle in Weisheit geschaffen; die Erde ist voll von deinen Geschöpfen.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Da ist das Meer, groß und weit nach beiden Seiten, darin ein Gewimmel ohne Zahl, kleine und große Tiere.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Daselbst gehen Schiffe, der Leviathan, den du geschaffen hast, darin zu spielen.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Sie alle warten auf dich, daß du ihnen zu seiner Zeit ihre Speise gebest.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Du giebst ihnen, sie lesen auf; du thust deine Hand auf, sie sättigen sich mit Gutem.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Du verbirgst dein Antlitz, sie werden bestürzt; du ziehst ihren Odem ein, sie verhauchen und werden wieder zu Erde.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Du entsendest deinen Odem, sie werden geschaffen, und du erneust das Angesicht der Erde.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Die Herrlichkeit Jahwes währt ewig, Jahwe freut sich seiner Werke!

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

der die Erde anblickt, daß sie erzittert, die Berge anrührt, daß sie rauchen.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Ich will Jahwe singen mein Leben lang, meinem Gotte lobsingen, so lange ich bin.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Möge ihm mein Dichten wohlgefallen; ich freue mich Jahwes!

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Möchten die Sünder von der Erde verschwinden, und die Gottlosen nicht mehr sein. Preise, meine Seele, Jahwe! Rühmet Jah!