Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Lobpreis den Herrn, du, meine Seele! Du, Herr, mein Gott, gar groß bist Du, mit Pracht und Herrscherwürde angetan.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Du hüllst Dich in das Licht wie in ein Kleid und spannst den Himmel aus wie ein Gezelt. -

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Auf Wasser baut er seinen Söller; zu seinem Wagen macht er Wolken und fährt auf Windesflügeln.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Zu seinen Boten macht er Stürme, zu seinen Dienern Feuerflammen.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Die Erde gründet er auf ihre Pfeiler, daß sie in alle Ewigkeit nicht wanke.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Du deckst den Ozean darüber wie ein Tuch, daß selbst auf Bergen Wasser stehen.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

jedoch vor Deinem Schelten fliehen sie; vor Deiner Donnerstimme eilen sie davon.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Die einen bleiben auf den Bergen; die andern fließen in die Täler zu dem Ort, von Dir bestimmt

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Du setzest Grenzen, die sie nimmer überschreiten, und niemals decken sie die Erde wieder.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Du bist's, der Quellen in die Täler sendet; sie rieseln zwischen Bergen hin.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Sie tränken alles Wild des Feldes; da löschen Zebras ihren Durst.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Des Himmels Vögel sitzen drüber und lassen sich aus dem Gebüsche hören.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Die Berge tränkest Du durch Deine Wunderwerke; an Deines Wirkens Frucht ersättigt sich die Erde.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Du lässest Gras den Tieren sprossen und Futter für des Menschen Arbeitstiere, um aus der Erde Brot zu ziehen,

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

auch Wein, der froh der Menschen Herzen macht, und Öl, das glänzen macht das Angesicht, und Brot, des Menschen Lebensmark.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Des Herren Bäume werden satt getränkt, die Zedern Libanons, die er gepflanzt,

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

darin die Vögel ihre Nester bauen, Zypressen, die dem Storch zum Nisten dienen,

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

die hohen Berge, die den Gemsen, die Felsen, die der Dachse Zuflucht sind.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Du schufst den Mond zum Zeiteinteilen und lehrtest ihren Lauf die Sonne.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Wenn Finsternis herab Du senkst und es wird Nacht, dann regt sich alles Waldgetier.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Die jungen Löwen brüllen nach dem Fraß, von Gott die Nahrung heischend.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Geht dann die Sonne auf, so schleichen sie zurück und strecken sich auf ihre Lager nieder.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Dann geht der Mensch an seine Arbeit, geht an sein Werkeln bis zum Abend.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Wie mannigfaltig, Herr, sind Deine Werke, so weise sind von Dir sie all geordnet! Wie ist die Erde voll von Deinen Schöpfungstaten!

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Da ist das Meer, so groß und weit, zahlloses Seegetier darin, Geschöpfe klein und groß,

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

sie ziehen hin und her wie Schiffe samt dem Leviatan, den Du erschaffen, um mit ihm zu spielen.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Sie alle harren Deiner, daß Du zur rechten Zeit sie speisest.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Und gibst Du ihnen etwas, lesen sie es auf, und wenn Du öffnest Deine Hand, so werden sie des Guten voll.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Doch wendest Du Dein Antlitz ab, dann faßt sie Grauen, und ziehst Du ihren Lebenshauch zurück, dann sterben sie und werden, was sie waren, Staub.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Du sendest Deinen Odem, andere entstehen, und so erneuerst Du der Erde Angesicht. -

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Des Herrn Ruhm bestehe ewiglich! An seinen Werken freue sich der Herr,

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

der auf die Erde blickt, daß sie erzittert, und Berge anrührt, daß sie rauchen!

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Ich sing dem Herrn. Solang ich lebe, singe ich dem Herrn und preise meinen Gott, solang ich bin.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Mein Loblied möge ihm gefallen! Ich freue mich des Herrn.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Ach, daß die Sünder von der Erde schwänden, daß keine Frevler mehr vorhanden wären! Lobpreis' den Herrn, du meine Seele! Alleluja!