Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Mon âme, bénis l'Éternel! Éternel, ô mon Dieu, tu es merveilleusement grand; Tu es revêtu de splendeur et de majesté.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

L'Éternel s'enveloppe de lumière comme d'un manteau; Il déploie les cieux comme une tente.

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Il construit au-dessus des eaux sa demeure inaccessible; Les nuages lui servent de char; Il s'avance sur les ailes du vent.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Il fait des vents ses messagers. Et des flammes de feu ses serviteurs.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Il a posé la terre sur ses fondements: Elle ne sera jamais ébranlée.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Tu l'avais enveloppée de l'abîme comme d'un vêtement; Les eaux s'étaient arrêtées sur les montagnes:

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

A ta menace, elles reculèrent! Au bruit de ton tonnerre, elles s'enfuirent épouvantées.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Les montagnes s'élevèrent et les vallées s'abaissèrent, A la place que tu leur avais assignée.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Tu as fixé à la mer une limite qu'elle ne franchira pas Elle ne reviendra plus couvrir la terre.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Dieu envoie des sources dans les vallons, Et elles coulent entre les montagnes.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Elles abreuvent toutes les bêtes des champs; Les ânes sauvages y étanchent leur soif.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Les oiseaux du ciel habitent sur leurs bords, Et font retentir leurs chants dans le feuillage.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Du haut de sa demeure, Dieu abreuve les montagnes; La terre se rassasie du fruit de ses oeuvres.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Il fait germer l'herbe pour le bétail, Et les plantes pour l'usage de l'homme, Qui tire ainsi de la terre sa nourriture:

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

Le vin qui réjouit le coeur de l'homme, Et qui, mieux que l'huile, fait resplendir son visage, Ainsi que le pain qui fortifie le coeur de l'homme.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Les arbres de l'Éternel, les cèdres du Liban Qu'il a plantés, sont gonflés de sève.

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

Les oiseaux y bâtissent leurs nids; La cigogne fait des cyprès sa demeure.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Les hautes montagnes sont l'asile des chamois, Et les rochers servent de retraite aux gerboises.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

L'Éternel a fait la lune pour marquer les temps, Ainsi que le soleil qui connaît l'heure de son déclin.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Tu répands les ténèbres, et la nuit vient: Alors tous les animaux des forêts se mettent en mouvement.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Les jeunes lions rugissent après leur proie Et demandent à Dieu leur pâture.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Puis le soleil se lève: ils se retirent, Et vont se coucher dans leurs tanières.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Alors l'homme sort, pour se rendre à son ouvrage Et se livrer à son travail jusqu'au soir.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Éternel, combien tes oeuvres sont nombreuses! Tu les as toutes faites avec sagesse; La terre est pleine de tes richesses.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Voici encore la grande et vaste mer! Là fourmillent, sans nombre. Des animaux petits et grands.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Là se promènent les navires. Et ce monstre marin que tu as créé pour se jouer dans les flots,

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Tous ces êtres attendent de toi Que tu leur donnes, en temps opportun, leur nourriture.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Tu la leur donnes, et ils la recueillent; Tu ouvres ta main, et ils sont rassasiés de biens.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Si tu caches ta face, ils sont éperdus; Si tu leur retires le souffle, ils expirent Et retournent dans leur poussière.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

S'ils reçoivent de nouveau ton souffle, ils revivent. Et tu renouvelles la face de la terre.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Que la gloire de l'Éternel dure à toujours! Que l'Éternel se réjouisse de ses oeuvres!

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Il regarde la terre, et la voilà qui tremble; Il touche les montagnes, et elles se couvrent de fumée.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Je chanterai à la gloire de l'Éternel, tant que je vivrai; Je psalmodierai en l'honneur de mon Dieu, tant que j'existerai.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Puisse mon cantique lui être agréable! Je me réjouirai en l'Éternel.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Que les pécheurs disparaissent de la terre. Et que les méchants n'existent plus! Mon âme, bénis l'Éternel! Louez l'Éternel!