Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Mon âme, bénis l'Eternel. Ô Eternel mon Dieu, tu es merveilleusement grand, tu es revêtu de majesté et de magnificence.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Il s'enveloppe de lumière comme d'un vêtement, il étend les cieux comme un voile.

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Il planchéie ses hautes chambres entre les eaux; il fait des grosses nuées son chariot, il se promène sur les ailes du vent.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Il fait des vents ses Anges, et du feu brûlant ses serviteurs.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Il a fondé la terre sur ses bases, tellement qu'elle ne sera point ébranlée à perpétuité.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Tu l'avais couverte de l'abîme comme d'un vêtement, les eaux se tenaient sur les montagnes.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

Elles s'enfuirent à ta menace, [et] se mirent promptement en fuite au son de ton tonnerre.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Les montagnes s'élevèrent, et les vallées s'abaissèrent, au même lieu que tu leur avais établi.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Tu leur as mis une borne qu'elles ne passeront point, elles ne retourneront plus à couvrir la terre.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

C'est lui qui conduit les fontaines par les vallées, tellement qu'elles se promènent entre les monts.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Elles abreuvent toutes les bêtes des champs, les ânes sauvages en étanchent leur soif.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Les oiseaux des cieux se tiennent auprès d'elles, et font résonner leur voix d'entre la ramée.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Il abreuve les montagnes de ses chambres hautes; [et] la terre est rassasiée du fruit de tes œuvres.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Il fait germer le foin pour le bétail, et l'herbe pour le service de l'homme, faisant sortir le pain de la terre;

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

Et le vin qui réjouit le cœur de l'homme, qui fait reluire son visage avec l'huile, et qui soutient le cœur de l'homme avec le pain.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Les hauts arbres en sont rassasiés, [et] les cèdres du Liban, qu'il a plantés,

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

Afin que les oiseaux y fassent leurs nids. Quant à la cigogne, les sapins [sont sa demeure].

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Les hautes montagnes sont pour les chamois [et] les rochers sont la retraite des lapins.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Il a fait la lune pour les saisons, et le soleil connaît son coucher.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Tu amènes les ténèbres, et la nuit vient, durant laquelle toutes les bêtes de la forêt trottent.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Les lionceaux rugissent après la proie, et pour demander au [Dieu] Fort leur pâture.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Le soleil se lève-t-il? ils se retirent et demeurent gisants en leurs tanières.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Alors l'homme sort à son ouvrage et à son travail, jusqu’au soir.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Ô Eternel, que tes œuvres sont en grand nombre! tu les as toutes faites avec sagesse; la terre est pleine de tes richesses.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Cette mer grande et spacieuse, où il y a sans nombre des animaux se mouvant, des petites bêtes avec des grandes!

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Là se promènent les navires, et ce Léviathan que tu as formé pour s'y ébattre.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Elles s'attendent toutes à toi, afin que tu leur donnes la pâture en leur temps.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Quand tu la leur donnes, elles la recueillent, et quand tu ouvres ta main, elles sont rassasiées de biens.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Caches-tu ta face? elles sont troublées; retires-tu leur souffle, elles défaillent, et retournent en leur poudre.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

[Mais si] tu renvoies ton Esprit, elles sont créées, et tu renouvelles la face de la terre.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Que la gloire de l'Eternel soit à toujours, que l'Eternel se réjouisse en ses œuvres!

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Il jette sa vue sur la terre, et elle en tremble; il touche les montagnes, et elles en fument.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Je chanterai à l'Eternel durant ma vie; je psalmodierai à mon Dieu pendant que j'existerai.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Ma méditation lui sera agréable; [et] je me réjouirai en l'Eternel.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Que les pécheurs soient consumés de dessus la terre, et qu'il n'y ait plus de méchants! Mon âme, bénis l'Eternel; louez l'Eternel.