Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Mon âme, bénis l’Éternel! Éternel, mon Dieu, tu es infiniment grand! Tu es revêtu d’éclat et de magnificence!

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Il s’enveloppe de lumière comme d’un manteau; Il étend les cieux comme un pavillon.

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Il forme avec les eaux le faîte de sa demeure; Il prend les nuées pour son char, Il s’avance sur les ailes du vent.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Il fait des vents ses messagers, Des flammes de feu ses serviteurs.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Il a établi la terre sur ses fondements, Elle ne sera jamais ébranlée.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Tu l’avais couverte de l’abîme comme d’un vêtement, Les eaux s’arrêtaient sur les montagnes;

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

Elles ont fui devant ta menace, Elles se sont précipitées à la voix de ton tonnerre.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Des montagnes se sont élevées, des vallées se sont abaissées, Au lieu que tu leur avais fixé.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Tu as posé une limite que les eaux ne doivent point franchir, Afin qu’elles ne reviennent plus couvrir la terre.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Il conduit les sources dans des torrents Qui coulent entre les montagnes.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Elles abreuvent tous les animaux des champs; Les ânes sauvages y étanchent leur soif.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Les oiseaux du ciel habitent sur leurs bords, Et font résonner leur voix parmi les rameaux.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

De sa haute demeure, il arrose les montagnes; La terre est rassasiée du fruit de tes œuvres.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Il fait germer l’herbe pour le bétail, Et les plantes pour les besoins de l’homme, Afin que la terre produise de la nourriture,

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

Le vin qui réjouit le cœur de l’homme, Et fait plus que l’huile resplendir son visage, Et le pain qui soutient le cœur de l’homme.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Les arbres de l’Éternel se rassasient, Les cèdres du Liban, qu’il a plantés.

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

C’est là que les oiseaux font leurs nids; La cigogne a sa demeure dans les cyprès,

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Les montagnes élevées sont pour les boucs sauvages, Les rochers servent de retraite aux damans.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Il a fait la lune pour marquer les temps; Le soleil sait quand il doit se coucher.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Tu amènes les ténèbres, et il est nuit: Alors tous les animaux des forêts sont en mouvement;

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Les lionceaux rugissent après la proie, Et demandent à Dieu leur nourriture.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Le soleil se lève: ils se retirent, Et se couchent dans leurs tanières.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

L’homme sort pour se rendre à son ouvrage, Et à son travail, jusqu’au soir.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Que tes œuvres sont en grand nombre, ô Éternel! Tu les as toutes faites avec sagesse. La terre est remplie de tes biens.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Voici la grande et vaste mer: Là se meuvent sans nombre Des animaux petits et grands;

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Là se promènent les navires, Et ce léviathan que tu as formé pour se jouer dans les flots.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Tous ces animaux espèrent en toi, Pour que tu leur donnes la nourriture en son temps.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Tu la leur donnes, et ils la recueillent; Tu ouvres ta main, et ils se rassasient de biens.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Tu caches ta face: ils sont tremblants; Tu leur retires le souffle: ils expirent, Et retournent dans leur poussière.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Tu envoies ton souffle: ils sont créés, Et tu renouvelles la face de la terre.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Que la gloire de l’Éternel subsiste à jamais! Que l’Éternel se réjouisse de ses œuvres!

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Il regarde la terre, et elle tremble; Il touche les montagnes, et elles sont fumantes.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Je chanterai l’Éternel tant que je vivrai, Je célébrerai mon Dieu tant que j’existerai.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Que mes paroles lui soient agréables! Je veux me réjouir en l’Éternel.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Que les pécheurs disparaissent de la terre, Et que les méchants ne soient plus! Mon âme, bénis l’Éternel! Louez l’Éternel!