Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Bénis, mon âme, l’Eternel! Eternel, mon Dieu, tu es infiniment grand; tu es vêtu de splendeur et de majesté.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Tu t’enveloppes de lumière comme d’un manteau, tu déploies les cieux comme une tenture.

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Sur les eaux tu as posé les voûtes de ta demeure sublime, les nuages te servent de char, tu t’avances sur les ailes du vent.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Des vents tu fais tes messagers; des flammes ardentes, tes ministres.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Tu as fondé la terre sur ses colonnes d’appui, pour qu’elle ne chancelle jamais.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Tu l’as couverte de flots comme d’un vêtement; sur les montagnes les eaux s’étaient arrêtées.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

A ton injonction elles s’enfuirent; au bruit de ton tonnerre, elles s’élancèrent éperdues.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Des montagnes s’élevèrent, des vallées s’abaissèrent, occupant la place que tu leur avais assignée.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Tu leur as fixé des barrières infranchissables, pour les empêcher de submerger à nouveau la terre.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Tu fais jaillir des sources dans les vallées, elles poursuivent leur course entre les montagnes.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Elles abreuvent toutes les bêtes des champs, les onagres y étanchent leur soif.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Sur leurs bords, les oiseaux du ciel font leur demeure; d’entre la feuillée, ils élèvent leur ramage.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Du haut de ta résidence tu arroses les montagnes, la terre est nourrie du fruit de tes œuvres.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Tu fais croître l’herbe pour les animaux domestiques, des plantes pour l’usage de l’homme, en tirant sa nourriture du sein de la terre:

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

le vin qui réjouit le cœur des mortels, l’huile qui fait resplendir les visages, le pain enfin qui fortifie le cœur de l’homme.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Les arbres de l’Eternel sont abondamment pourvus, les cèdres du Liban que sa main a plantés.

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

Là les oiseaux bâtissent leurs nids, la cigogne fait des cyprès sa demeure.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Les montagnes escarpées servent de retraite aux chamois, les rochers de refuge aux gerboises.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Il a fait la lune pour marquer les temps, le soleil connaît le terme de sa course.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Tu amènes les ténèbres, et c’est la nuit, la nuit, où circulent tous les hôtes de la forêt.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Les lionceaux rugissent après la proie, demandant à Dieu leur pâture.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Le soleil commence à poindre, ils se retirent, et vont se blottir dans leurs tanières;

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

l’homme se rend à son labeur, accomplit sa besogne jusqu’au soir.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Que tes œuvres sont grandes, ô Seigneur! Toutes, tu les as faites avec sagesse; la terre est remplie de tes créations.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Voici le grand océan, aux étendues immenses! Là fourmillent des êtres sans nombre, des bêtes petites et grandes.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Là cheminent des navires, ce Léviathan que tu as formé pour s’y ébattre.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Tous mettent en toi leur attente, assurés que tu leur donneras leur nourriture en temps voulu.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Tu la leur donnes, ils la recueillent; tu ouvres la main, ils sont comblés de biens.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Tu dérobes ta face, ils sont dans l’épouvante; tu leur retires le souffle, ils expirent et retombent dans leur poussière.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Tu renvoies ton souffle, ils renaissent, et tu renouvelles la face de la terre!

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Que la gloire de l’Eternel dure à jamais! Que le Seigneur se réjouisse de ses œuvres!

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Il regarde la terre, et elle vacille, il effleure les montagnes, et elles fument.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Je veux chanter l’Eternel ma vie durant, célébrer mon Dieu tant que j’existerai.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Puisse mon cantique lui être agréable! Moi, je me délecte en l’Eternel.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Que les pécheurs disparaissent de la terre, que les méchants ne soient plus! Mon âme, bénis l’Eternel, Alléluia!