Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Mon âme, bénis l’Éternel! Éternel, mon Dieu, tu es merveilleusement grand, tu es revêtu de majesté et de magnificence!

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Il s’enveloppe de lumière comme d’un manteau; il étend les cieux comme une tenture.

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Il joint les poutres de ses chambres hautes dans les eaux; il fait des nuées son char; il se promène sur les ailes du vent.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Il fait ses anges des esprits, et ses serviteurs des flammes de feu.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Il a fondé la terre sur ses bases; elle ne sera point ébranlée, à toujours et à perpétuité.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Tu l’avais couverte de l’abîme comme d’un vêtement, les eaux se tenaient au-dessus des montagnes:

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

À ta menace, elles s’enfuirent; à la voix de ton tonnerre, elles se hâtèrent de fuir: –

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Les montagnes s’élevèrent, les vallées s’abaissèrent, au lieu même que tu leur avais établi; –

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Tu leur as mis une limite qu’elles ne dépasseront point; elles ne reviendront pas couvrir la terre.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Il a envoyé les sources dans les vallées: elles coulent entre les montagnes;

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Elles abreuvent toutes les bêtes des champs; les ânes sauvages y étanchent leur soif.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Les oiseaux des cieux demeurent auprès d’elles; ils font résonner leur voix d’entre les branches.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

De ses chambres hautes, il abreuve les montagnes; la terre est rassasiée du fruit de tes œuvres.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Il fait germer l’herbe pour le bétail, et les plantes pour le service de l’homme, faisant sortir le pain de la terre,

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

Et le vin qui réjouit le cœur de l’homme, faisant reluire son visage avec l’huile; et avec le pain il soutient le cœur de l’homme.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Les arbres de l’Éternel sont rassasiés, les cèdres du Liban, qu’il a plantés,

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

Où les oiseaux font leurs nids. Les pins sont la demeure de la cigogne.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Les hautes montagnes sont pour les bouquetins; les rochers sont le refuge des damans.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Il a fait la lune pour les saisons; le soleil connaît son coucher.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Tu amènes les ténèbres, et la nuit arrive: alors toutes les bêtes de la forêt sont en mouvement;

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Les lionceaux rugissent après la proie, et pour demander à Dieu leur nourriture…

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Le soleil se lève: ils se retirent, et se couchent dans leurs tanières.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

[Alors] l’homme sort à son ouvrage et à son travail, jusqu’au soir.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Que tes œuvres sont nombreuses, ô Éternel! tu les as toutes faites avec sagesse. La terre est pleine de tes richesses.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Cette mer, grande et vaste en tous sens! Là se meuvent sans nombre des animaux, les petits avec les grands;

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Là se promènent les navires, [là] ce léviathan que tu as formé pour s’y ébattre.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Tous s’attendent à toi, afin que tu leur donnes leur nourriture en son temps.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Tu leur donnes, ils recueillent; tu ouvres ta main, ils sont rassasiés de biens.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Tu caches ta face, ils sont troublés; tu retires leur souffle, ils expirent et retournent à leur poussière.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Tu envoies ton esprit: ils sont créés, et tu renouvelles la face de la terre.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

La gloire de l’Éternel sera à toujours; l’Éternel se réjouira en ses œuvres.

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Il regarde vers la terre, et elle tremble; il touche les montagnes, et elles fument.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Je chanterai à l’Éternel durant ma vie, je chanterai des cantiques à mon Dieu tant que j’existerai.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Que ma méditation lui soit agréable; moi, je me réjouirai en l’Éternel.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Les pécheurs prendront fin de dessus la terre, et les méchants ne seront plus. Mon âme, bénis l’Éternel! Louez Jah!