Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Kiitä Herraa, minun sieluni, Herra, minun Jumalani, sinä olet ylen suuri; valkeus ja kirkkaus on sinun pukusi.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Sinä verhoudut valoon niinkuin viittaan, sinä levität taivaat niinkuin teltan;

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

sinä rakennat salisi vetten päälle, teet pilvet vaunuiksesi ja kuljet tuulen siivillä.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Sinä teet tuulet sanasi saattajiksi, palvelijoiksesi tulen liekit.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Sinä asetit maan perustuksillensa, niin että se pysyy horjumatta iankaikkisesti.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Sinä peitit sen syvyyden vesillä kuin vaatteella: vuoria ylempänä seisoivat vedet.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

Mutta ne pakenivat sinun nuhteluasi, sinun jylinääsi ne juoksivat pakoon;

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

vuoret kohosivat ja laaksot laskeutuivat paikkoihin, jotka sinä olit niille valmistanut.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Sinä panit rajan, jonka yli vedet eivät käy eivätkä palaja peittämään maata.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Sinä kuohutit laaksoista lähteet, jotka vuorten välillä vuotavat.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Ne antavat juoman kaikille metsän eläimille, villiaasit niistä janonsa sammuttavat.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Niiden partailla asuvat taivaan linnut ja visertävät lehvien välissä.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Saleistasi sinä kastelet vuoret, sinun töittesi hedelmistä maa saa ravintonsa.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Sinä kasvatat ruohon karjalle ja kasvit ihmisen tarpeeksi. Niin sinä tuotat maasta leivän

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

ja viinin, joka ilahuttaa ihmisen sydämen; niin sinä saatat kasvot öljystä kiiltäviksi, ja leipä vahvistaa ihmisen sydäntä.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Ravintonsa saavat myös Herran puut, Libanonin setrit, jotka hän on istuttanut.

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

Niissä lintuset pesivät, ja haikaroilla on majansa kypresseissä.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Korkeat vuoret ovat kauristen hallussa, kallionkolot ovat tamaanien suoja.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Kuun sinä olet tehnyt näyttämään aikoja; aurinko tietää laskunsa.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Sinä teet pimeän, niin tulee yö; silloin lähtevät liikkeelle kaikki metsän eläimet.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Nuoret jalopeurat kiljuvat saalista ja pyytävät Jumalalta elatustansa.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Aurinko nousee, ne vetäytyvät pois ja laskeutuvat luoliinsa maata.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Silloin ihminen menee töihinsä ja askaroitsee iltaan asti.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Kuinka moninaiset ovat sinun tekosi, Herra! Sinä olet ne kaikki viisaasti tehnyt, maa on täynnä sinun luotujasi.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Merikin, suuri ja aava-siinä vilisee lukemattomat laumat pieniä ja suuria eläviä.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Siellä kulkevat laivat, siellä Leviatan, jonka sinä olet luonut siinä leikitsemään.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Ne kaikki odottavat sinua, että antaisit heille ruuan ajallansa.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Sinä annat niille, ja ne kokoavat, sinä avaat kätesi, ja ne ravitaan hyvyydellä.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Sinä peität kasvosi, ja ne peljästyvät, sinä otat pois niiden hengen, ne kuolevat ja palajavat tomuun jälleen.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Sinä lähetät henkesi, ja ne luodaan; ja sinä uudistat maan muodon.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Pysyköön Herran kunnia iankaikkisesti. Saakoon Herra teoistansa iloita,

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

hän, joka katsahtaa maahan, ja se vapisee, joka koskettaa vuoria, ja ne suitsuavat.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Kaiken ikäni minä ylistän Herraa, minä veisaan Jumalani kiitosta, niin kauan kuin elän.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Olkoot minun tutkisteluni hänelle otolliset; minä iloitsen Herrassa.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Hävitkööt syntiset maasta, älköön jumalattomia enää olko. Kiitä Herraa, minun sieluni. Halleluja!