Psalmet 104
1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.
Bless Jehovah, O my soul. O Jehovah my God, thou art very great; Thou art clothed with honor and majesty:
2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;
Who coverest thyself with light as with a garment; Who stretchest out the heavens like a curtain;
3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.
Who layeth the beams of his chambers in the waters; Who maketh the clouds his chariot; Who walketh upon the wings of the wind;
4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.
Who maketh winds his messengers; Flames of fire his ministers;
5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.
Who laid the foundations of the earth, That it should not be moved for ever.
6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.
Thou coveredst it with the deep as with a vesture; The waters stood above the mountains.
7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.
At thy rebuke they fled; At the voice of thy thunder they hasted away
8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.
(The mountains rose, the valleys sank down) Unto the place which thou hadst founded for them.
9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.
Thou hast set a bound that they may not pass over; That they turn not again to cover the earth.
10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,
He sendeth forth springs into the valleys; They run among the mountains;
11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.
They give drink to every beast of the field; The wild asses quench their thirst.
12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.
By them the birds of the heavens have their habitation; They sing among the branches.
13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.
He watereth the mountains from his chambers: The earth is filled with the fruit of thy works.
14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,
He causeth the grass to grow for the cattle, And herb for the service of man; That he may bring forth food out of the earth,
15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.
And wine that maketh glad the heart of man, [And] oil to make his face to shine, And bread that strengtheneth man’s heart.
16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;
The trees of Jehovah are filled [with moisture], The cedars of Lebanon, which he hath planted;
17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.
Where the birds make their nests: As for the stork, the fir-trees are her house.
18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.
The high mountains are for the wild goats; The rocks are a refuge for the conies.
19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.
He appointed the moon for seasons: The sun knoweth his going down.
20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.
Thou makest darkness, and it is night, Wherein all the beasts of the forest creep forth.
21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.
The young lions roar after their prey, And seek their food from God.
22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.
The sun ariseth, they get them away, And lay them down in their dens.
23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.
Man goeth forth unto his work And to his labor until the evening.
24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.
O Jehovah, how manifold are thy works! In wisdom hast thou made them all: The earth is full of thy riches.
25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;
Yonder is the sea, great and wide, Wherein are things creeping innumerable, Both small and great beasts.
26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.
There go the ships; There is leviathan, whom thou hast formed to play therein.
27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.
These wait all for thee, That thou mayest give them their food in due season.
28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.
Thou givest unto them, they gather; Thou openest thy hand, they are satisfied with good.
29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.
Thou hidest thy face, they are troubled; Thou takest away their breath, they die, And return to their dust.
30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.
Thou sendest forth thy Spirit, they are created; And thou renewest the face of the ground.
31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;
Let the glory of Jehovah endure for ever; Let Jehovah rejoice in his works:
32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.
Who looketh on the earth, and it trembleth; He toucheth the mountains, and they smoke.
33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.
I will sing unto Jehovah as long as I live: I will sing praise to my God while I have any being.
34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.
Let my meditation be sweet unto him: I will rejoice in Jehovah.
35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.
Let sinners be consumed out of the earth. And let the wicked be no more. Bless Jehovah, O my soul. Praise ye Jehovah.
