Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja, Jahve, Bože moj, silno si velik! Odjeven veličanstvom i ljepotom,

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

svjetlošću ogrnut kao plaštem! Nebo si razapeo kao šator,

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

na vodama sagradio dvorove svoje. Od oblaka praviš kola svoja, na krilima vjetrova putuješ.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Vjetrove uzimaš za glasnike, a žarki oganj za slugu svojega.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Zemlju si stavio na stupove njene: neće se poljuljati u vijeke vjekova,

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

pokrio si je vodama bezdanim k'o haljinom, iznad bregova stajahu vode;

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

na tvoju se prijetnju povukoše, od tvoje grmljavine zadrhtaše.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Bregovi se digoše, doline spustiše na mjesto koje si im odredio.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Odredio si granicu koju ne smiju prijeći, da opet ne pokriju zemlju.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Izvore svraćaš u potoke što žubore među brdima.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Oni poje sve živine poljske, divlji magarci žeđ gase u njima.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Uz njih se gnijezde ptice nebeske i pjevaju među granama.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Ti natapaš bregove iz dvorova svojih, zemlja se nasićuje plodom tvojih ruku.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Ti daješ te niče trava za stoku i bilje na korist čovjeku da izvede kruh iz zemlje

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

i vino što razvedruje srce čovječje; da uljem lice osvježi i da kruh okrijepi srce čovjeku.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Stabla se Jahvina napajaju hranom, cedri libanonski koje on zasadi.

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

Ondje se ptice gnijezde, u čempresu dom je rodin.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Visoki bregovi daju kozorogu a pećine jazavcu sklonište.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Ti si stvorio mjesec da označuje vremena i sunce znade kada ima zaći.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Kad razastreš tmine i noć se spusti, tad se šuljaju u njoj životinje šumske.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Lavići riču za plijenom i od Boga hranu traže.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Kad sunce ograne, nestaju i liježu na ležaje.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Tad čovjek izlazi na dnevni posao i na rad do večeri.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Kako su brojna tvoja djela, o Jahve! Sve si to mudro učinio: puna je zemlja stvorenja tvojih.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Eno mora, velika i široka, u njemu vrve gmazovi bez broja, životinje male i velike.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Onud prolaze nemani, Levijatan kojeg stvori da se igra u njemu.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

I sva ova bića željno čekaju da ih nahraniš na vrijeme.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Daješ li im, tada sabiru: otvaraš li ruku, nasite se dobrima.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Sakriješ li lice svoje, tad se rastuže; ako dah im oduzmeš, ugibaju i opet se u prah vraćaju.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Pošalješ li dah svoj, opet nastaju, i tako obnavljaš lice zemlje.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Neka dovijeka traje slava Jahvina: nek' se raduje Jahve u djelima svojim!

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

On pogleda zemlju i ona se potrese, dotakne bregove, oni se zadime.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Pjevat ću Jahvi dokle god živim, svirat ću Bogu svome dokle god me bude.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Bilo mu milo pjevanje moje! Ja ću se radovati u Jahvi.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Nek' zločinci sa zemlje nestanu i bezbožnika nek' više ne bude! Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja! Aleluja!