Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Благославяй, душе моя, Господа. Господи Боже мой, Ти си твърде велик С блясък и величие си облечен,

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Ти, Който се обличаш със светлина като с дреха, И простираш небето като завеса;

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Който устрояваш високите Си обиталища над водите, Правиш облаците Своя колесница И вървиш с крилата на вятъра;

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Който правиш ангелите Си силни като ветровете. И слугите Си като огнения пламък;

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Който си положил земята на основата й, За да се не поклати за вечни времена.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Покрил си я с морето като с дреха; Водите застанаха над планините.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

От Твоето смъмряне те побягнаха, От гласа на гърма Ти се спуснаха на бяг

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Издигаха се планините, снишаваха се долините. На мястото, което беше определил за тях.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Положил си предел на водите, за да не могат да преминат, Нито да се върнат пак да покрият земята.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Ти си, Който изпращаш извори в доловете За да текат между планините.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Напояват всичките полски зверове; С тях дивите осли утоляват жаждата си:

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

При тях небесните птици обитават И пият между клончетата.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Ти си, Който поиш планините от високите Си обиталища, Тъй щото от плода на Твоите дела се насища земята;

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Правиш да никне трева за добитъка, И зеленчук за потреба на човека, За да изважда храна от земята,

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

И вино, което весели сърцето на човека, И прави да лъщи лицето му повече от дървено масло, И хляб, който уякчава сърцето на човека.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Великолепните дървета се наситиха, Ливанските кедри, които Господ е насадил,

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

Гдето птиците си свиват гнезда, И елхите са жилище на щърка;

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Високите планини са на дивите кози, Канарите са прибежище на дивите зайци.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Той е определил луната, за да показва времената; Слънцето знае кога да залязва.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Спущаш тъмнина, и настава нощ, Когато всичките горски зверове се разхождат.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Лъвчетата реват за лов, И търсят от Бога храна.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Изгрее ли слънцето, те си отиват И лягат в рововете си.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Човек излиза на работата си И на труда си до вечерта.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Колко са многовидни Твоите дела, Господи! С мъдрост си направил всичките; Земята е пълна с твоите творения.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Ето голямото и пространно море, Гдето има безбройни пълзящи животни, Животни малки и големи.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Там плуват корабите; Там е и чудовището, което си създал да играе в него.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Всички тия от Тебе очакват Да им дадеш на време храната.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Каквото им даваш те го събират; Отваряш ръката Си, и те се насищат с блага,

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Скриеш ли лицето Си, те се смущават; Прибираш ли лъха им, те умират И връщат се в пръстта си.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Изпращаш ли Духа Си, те се създават; И подновяваш лицето на земята.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Нека трае до века славата Господна; Нека се радва в делата Си Господ,

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Който, кога гледа на земята, тя трепери, Кога се допира до планините, те димят.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Ще пея Господу докато съм жив; Ще славословя моя Бог докле съществувам.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Да Му бъде приятно моето размишление; Аз ще се веселя в Господа.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Нека се довършат грешните от земята, И нечестивите да ги няма вече. Благославяй, душе моя, Господа. Алилуя.