Psalmet 103

1 Beko, shpirti im, Zotin, dhe të gjitha ato që janë tek unë të bekojnë emrin e tij të shenjtë.

Av David. Lova Herren, mi sjæl, og alt som i meg er, love hans heilage hamn!

2 Beko, shpirti im, Zotin dhe mos harro asnjë nga të mirat që ka bërë.

Lova Herren, mi sjæl, og gløym ikkje alle hans velgjerningar!

3 Ai fal të gjitha paudhësitë e tua dhe shëron të gjitha sëmundjet e tua,

Han som tilgjev all di skuld, han som lækjer alle dine brester,

4 shpengon jetën tënde nga shkatërrimi dhe të kurorëzon me mirësi dhe dhembshuri;

han som løyser ditt liv frå gravi, han som kryner deg med nåde og miskunn,

5 ai ngop me të mira gojën tënde dhe të bën të ri si shqiponja.

han som mettar din prydnad med godt, so du vert ung att som ørnen.

6 Zoti vepron me drejtësi dhe mbron çështjen e të shtypurve.

Herren gjer rettferdsverk og rett mot alle som er under trykk.

7 Ai i tregon Moisiut rrugët e tij dhe bijve të Izraelit veprat e tij.

Han kunngjorde sine vegar for Moses, sine gjerningar for Israels born.

8 Zoti është i mëshirshëm dhe zemërbutë, i ngadalshëm në zemërim dhe i madh në mirësi.

Miskunnsam og nådig er Herren, langmodig og rik på miskunn.

9 Ai nuk grindet përjetë dhe nuk e ruan zemërimin gjithnjë.

Han trættar ikkje alltid og gøymer ikkje æveleg på vreide.

10 Ai nuk na trajton siç e meritojnë mëkatet tona dhe nuk na dënon në bazë të fajeve tona.

Han gjer ikkje med oss etter våre synder og gjev oss ikkje lika for våre misgjerningar.

11 Sepse sa të lartë janë qiejtë mbi tokën, aq e madhe është mirësia e tij ndaj atyre që kanë frikë prej tij.

For so høg som himmelen er yver jordi, so er hans miskunn veldug yver deim som ottast honom.

12 Sa larg është lindja nga perëndimi, aq shumë ai ka larguar nga ne fajet tona.

So langt som aust er frå vest, let han våre misgjerningar vera burte frå oss.

13 Ashtu si një baba është i mëshirshëm me bijtë e tij, kështu është i mëshirshëm Zoti me ata që kanë frikë prej tij.

Som ein far miskunnar borni, so miskunnar Herren deim som ottast honom.

14 Sepse ai e njeh natyrën tonë dhe nuk harron që ne jemi pluhur.

For han veit kva slag skapning me er, han kjem i hug at me er dust.

15 Ditët e njeriut janë si bari; ai lulëzon si lulja e fushës;

Eit menneskje, som gras er hans dagar, som blomen på marki, soleis blømer han.

16 në qoftë se era i kalon sipër, ai nuk është më dhe vendi i tij nuk njihet më.

Når vinden fer yver honom, er han ikkje meir, og staden hans veit ikkje meir av honom.

17 Por mirësia e Zotit vazhdon nga përjetësia në përjetësi për ata që kanë frikë prej tij, dhe drejtësia e tij për bijtë e bijve,

Men Herrens miskunn er frå æva og til æva yver deim som ottast honom, og hans rettferd er mot barneborn,

18 për ata që respektojnë besëlidhjen e tij dhe mbajnë në mendje urdhërimet e tij për t’i zbatuar në praktikë.

mot deim som held hans pakt, og som kjem i hug hans fyresegner og liver etter deim.

19 Zoti e ka vendosur fronin e tij në qiejtë, dhe mbretërimi i tij sundon mbi gjithçka.

Herren hev sett sin kongsstol i himmelen, og hans rike råder yver alle ting.

20 Bekoni Zotin ju, engjëj të tij të pushtetshëm dhe të fortë, që bëni atë që thotë ai, duke iu bindur zërit të fjalës së tij.

Lova Herren, de hans englar, de velduge kjempor som set hans ord i verk, med di de lyder på røysti av hans ord!

21 Bekoni Zotin, ju, tërë ushtritë e tij, ju, tërë ministrat e tij, që zbatoni vullnetin e tij.

Lova Herren, alle hans herar, de hans tenarar som gjer hans vilje!

22 Bekoni Zotin, ju, të gjitha veprat e tij, në të tëra vendet e sundimit të tij. Shpirti im, beko Zotin!

Lova Herren alle hans verk på alle stader i hans rike! Lova Herren mi sjæl!