< Psalmet 102 >

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.
Молитва вбогого, коли він слабне та перед Господнім лицем виливає мову свою. Господи, ви́слухай молитву мою, і блага́ння моє нехай ді́йде до Тебе!
2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.
Не ховай від мене обличчя Свого́, в день недолі моєї — схили Своє ухо до ме́не, в день блага́ння озвися неба́вом до мене!
3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.
Бо минають, як дим, мої дні, а кості мої — немов ви́сохли в о́гнищі.
4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.
Як трава та — поби́те та ви́сохло серце моє, так що я забував їсти хліб свій.
5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.
Від зо́йку стогна́ння мого прили́пли до тіла мого мої кості.
6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.
Уподо́бився я пелика́нові пустині, я став, як той пу́гач руїн!
7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.
Я безсонний, і став, немов пташка само́тня на да́сі.
8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.
Увесь день ображають мене вороги́ мої, ті, хто з мене кепку́є, заприсяглись проти мене!
9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.
І по́піл я їм, немов хліб, а напо́ї свої із плаче́м перемі́шую, —
10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.
через гнів Твій та лютість Твою, бо підняв був мене Ти та й кинув мене́.
11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.
Мої дні — як похи́лена тінь, а я сохну, немов та трава!
12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.
А Ти, Господи, бу́деш повік пробува́ти, а пам'ять Твоя — з роду в рід.
13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.
Ти встанеш та змилуєшся над Сіо́ном, бо час учини́ти йому милосердя, бо прийшов речене́ць,
14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.
бо раби Твої покоха́ли й камі́ння його́, і порох його полюбили!
15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,
І будуть боятись наро́ди Господнього Йме́ння, а всі зе́мні царі — слави Твоєї.
16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.
Бо Господь побудує Сіона, поя́виться в славі Своїй.
17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.
До молитви забутих зве́рнеться Він, і моли́тви їхньої не осоро́мить.
18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,
Запишеться це поколі́нню майбу́тньому, і наро́д, який ство́рений буде, хвали́тиме Господа,
19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,
бо споглянув Він із високо́сти святої Своєї, Господь зо́рив на землю з небе́с,
20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;
щоб почути зідха́ння ув'я́зненого, щоб на смерть прироко́ваних ви́зволити,
21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,
щоб розповіда́ти про Йме́ння Господнє в Сіоні, а в Єрусалимі — про славу Його,
22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.
коли ра́зом зберу́ться наро́ди й держа́ви служи́ти Господе́ві.
23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.
Мою силу в дорозі Він ви́снажив, дні мої скороти́в.
24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.
Я кажу́: „Боже мій, — не бери Ти мене в половині днів моїх! Твої ро́ки — на вічні віки.
25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;
Колись землю Ти був закла́в, а небо — то чин Твоїх рук, —
26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.
позникають вони, а Ти бу́деш стояти. І всі вони, як оде́жа, загинуть, Ти їх зміниш, немов те вбрання́, — і мину́ться вони.
27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.
Ти ж — Той Самий, а роки Твої не закі́нчаться!
28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.
Сини Твоїх рабів будуть жити, а їхнє насіння стоя́тиме міцно перед обличчям Твоїм!“

< Psalmet 102 >