Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Oración del pobre en espíritu, cuando estuviere atormentado, y delante del SEÑOR derramare su queja. SEÑOR, oye mi oración, y venga mi clamor a ti.

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

No escondas de mí tu rostro; en el día de mi angustia inclina a mí tu oído; el día que te invocare, apresúrate a responderme.

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Porque mis días se han consumido como humo; y mis huesos son quemados como en hogar.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Mi corazón fue herido, y se secó como la hierba; por lo cual me olvidé de comer mi pan.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Por la voz de mi gemido mis huesos se han pegado a mi carne.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Soy semejante al pelícano del desierto; soy como el búho de las soledades.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Velo, y soy como el pájaro solitario sobre el tejado.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Cada día me afrentan mis enemigos; los que se enfurecen contra mí, se han conjurado contra mí.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Por lo cual como la ceniza a manera de pan, y mi bebida mezclo con lloro,

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

a causa de tu enojo y de tu ira; porque me alzaste, y me arrojaste.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Mis días son como la sombra que se va; y me he secado como la hierba.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Mas tú, SEÑOR, para siempre permanecerás, y tu memoria para generación y generación.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Tú levantándote, tendrás misericordia de Sion; porque es tiempo de tener misericordia de ella, porque el plazo es llegado.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Porque tus siervos amaron sus piedras, y del polvo de ella tuvieron compasión.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Entonces temerán los gentiles el Nombre del SEÑOR, y todos los reyes de la tierra tu gloria;

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

por cuanto el SEÑOR habrá edificado a Sion, y será visto en su gloria;

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

habrá mirado a la oración de los solitarios y menesterosos, y no habrá desechado el ruego de ellos.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Se escribirá esto para la generación venidera; y el pueblo que se criará, alabará a JAH.

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Porque miró de lo alto de su santuario; el SEÑOR miró de los cielos a la tierra,

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

para oír el gemido de los presos, para soltar a los hijos de muerte;

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

para que cuenten en Sion el Nombre del SEÑOR, y su alabanza en Jerusalén,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

cuando los pueblos se congregaren en uno, y los reinos, para servir al SEÑOR.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

El afligió mi fuerza en el camino; acortó mis días.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Dije: Dios mío, no me cortes en el medio de mis días; por generación de generaciones son tus años.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Tú fundaste la tierra antiguamente, y los cielos son obra de tus manos.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Ellos perecerán, y tú permanecerás; y todos ellos como un vestido se envejecerán; como una ropa de vestir los mudarás, y serán mudados;

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

mas tú eres el mismo, y tus años no se acabarán.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Los hijos de tus siervos habitarán, y su simiente será afirmada delante de ti.