Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Molitev za ubozega, ko je v stiski in pred Gospoda izliva premišljevanje svoje. Gospod, čuj molitev mojo, in vpitje moje pridi do tebe.

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Ne skrivaj mi obličja svojega, ko sem v stiski; nagni mi uho svoje, ko kličem; naglo me usliši.

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Ker ginejo kakor dim dnevi moji; in kosti moje se sušé kakor pogorišče.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Zadeto vene kakor trava srce moje, ker pozabljam použivati svojo jed.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Od glasú zdihovanja mojega drži se kost moja mojega mesa.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Podoben sem pelikanu v puščavi; kakor sova sem v podrtinah.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Vedno sem podoben samotnemu vrabcu na strehi.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Ves dan me sramoté sovražniki moji; zoper mene divjajoč prisezajo pri meni.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Ker pepel jem kakor kruh; in pijače svoje mešam z jokom.

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

Zaradi nevolje tvoje in srdite jeze tvoje; ker vzdignil si me in vrgel me na tla.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Dnevi moji so podobni senci, ki se je nagnila; in jaz sem se posušil kakor trava.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Ti pa, Gospod, ostajaš vekomaj, in spomin tvoj od roda do roda.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Ti bodeš vstal in usmilil se Sijona, ker čas je storiti mu milost, ker prišel je čas določeni,

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Ko se naj hlapci tvoji veselé njegovega kamenja, in milost storé njegovemu prahu;

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Da česté narodi ime Gospodovo, in vsi kralji zemlje čast tvojo.

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

Ko bode Gospod zidal Sijon in prikazal se v časti svoji,

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Ozrl se bode v nazega molitev, in ne bode zametal njih molitve.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Zapiše se naj to naslednjemu rodu, da ljudstvo poživljeno hvali Gospoda.

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Ker pogledal bode z višave svetosti svoje Gospod, ozrl se z nebés na zemljo.

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

Da usliši jetnika zdihovanje, da oprosti njé, ki se že izdajajo smrti;

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

Da oznanjajo na Sijonu ime Gospodovo, in hvalo njegovo v Jeruzalemu,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

Ko se zbirajo ljudstva in kralji čestit Gospoda.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Pobija sicer na tem poti moči moje, dnî moje krajša,

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Ali govorim: Bog moj mogočni, ne vzemi me v sredi mojih dnî; skozi vse rodove so dnevi tvoji,

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Predno si ustanovil zemljo, in so bila nebesa delo tvojih rok;

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Tisto bode prešlo, ti pa ostaneš; tisto, pravim, vse postara se kakor oblačilo; kakor obleko jih izpremeniš in izpremené se.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Ti pa si isti, in let tvojih ni konca.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Sinovi hlapcev tvojih bodo prebivali, in njih seme se utrdi pred teboj.