Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Gospode! èuj molitvu moju, i vika moja nek izaðe preda te.

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Nemoj odvratiti lica svojega od mene; u dan kad sam u nevolji prigni k meni uho svoje, u dan kad te prizivam, pohitaj, usliši me.

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Jer proðoše kao dim dani moji, kosti moje kao topionica ogorješe.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Pokošeno je kao trava i posahlo srce moje, da zaboravih jesti hljeb svoj.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Od uzdisanja mojega prionu kost moja za meso moje.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Postadoh kao gem u pustinji; ja sam kao sova na zidinama.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Ne spavam, i sjedim kao ptica bez druga na krovu.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Svaki dan ruže me neprijatelji moji, i koji su se pomamili na mene, mnom se uklinju.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Jedem pepeo kao hljeb, i piæe svoje rastvaram suzama

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

Od gnjeva tvojega i srdnje tvoje; jer podigavši me bacio si me.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Dani su moji kao sjen, koji prolazi, i ja kao trava osuših se.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

A ti, Gospode, ostaješ dovijeka, i spomen tvoj od koljena do koljena.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Ti æeš ustati, smilovaæeš se na Sion, jer je vrijeme smilovati se na nj, jer je došlo vrijeme;

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Jer slugama tvojim omilje i kamenje njegovo, i prah njegov žale.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Tada æe se neznabošci bojati imena Gospodnjega, i svi carevi zemaljski slave njegove;

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

Jer æe Gospod sazidati Sion, i javiti se u slavi svojoj;

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Pogledaæe na molitvu onijeh koji nemaju pomoæi, i neæe se oglušiti molbe njihove.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Napisaæe se ovo potonjemu rodu, i narod nanovo stvoren hvaliæe Gospoda,

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Što je prinikao sa svete visine svoje, Gospod pogledao s neba na zemlju,

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

Da èuje uzdisanje sužnjevo, i odriješi sinove smrtne;

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

Da bi kazivali na Sionu ime Gospodnje i hvalu njegovu u Jerusalimu,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

Kad se skupe narodi i carstva da služe Gospodu.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Strošio je na putu krjepost moju, skratio dane moje.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Rekoh: Bože moj! nemoj me uzeti u polovini dana mojih. Tvoje su godine od koljena do koljena.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Davno si postavio zemlju, i nebesa su djelo ruku tvojih.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

To æe proæi, a ti æeš ostati; sve æe to kao haljina ovetšati, kao haljinu promijeniæeš ih i promijeniæe se.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Ali ti si taj isti i godine tvoje neæe isteæi.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Sinovi æe sluga tvojih živjeti, i sjeme æe se njihovo utvrditi pred licem tvojim.