Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.