Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Bøn av ein arming, når han vanmegtast og let sitt klagemål strøyma fram for Herren. Herre, høyr mi bøn, og lat mitt rop koma fram til deg!

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Løyn ikkje ditt andlit for meg den dagen eg er i naud! Bøyg ditt øyra til meg! Den dagen eg ropar, svara meg snart!

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

For dagarne mine hev fare burt som ein røyk, og mine bein er som glødde i eld.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Mitt hjarta er solstukke og visnar som gras, for eg hev gløymt å eta brødet mitt.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

For mi høgmælte stynjing heng beini fast ved kjøtet mitt.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Eg likjest pelikanen i øydemarki, eg er som ula på aude stader.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Eg lyt vaka og vera som ein einsleg fugl på taket.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Heile dagen spottar mine fiendar meg, dei som reint er ville mot meg, sver ved meg.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

For eg et oska som brød, og drykken min blandar eg med gråt

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

for din vreide og din harm skuld, for du hev teke meg upp og kasta meg burt.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Mine dagar er som ein skugge når han lengjest, og eg visnar som gras.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Men du, Herre, sit i all æva, og ditt minne varer frå ætt til ætt.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Du vil standa upp, du vil miskunna Sion, for det er tid til å vera nådig mot henne, ja, timen er komen.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

For dine tenarar hev godhug for steinarne hennar, og dei ynkast yver hennar grus.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Og heidningar skal ottast Herrens namn, og alle kongar på jordi di æra.

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

For Herren hev bygt upp att Sion, han hev synt seg i si æra;

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

han hev vendt seg til bøni frå dei hjelpelause, og han hev ikkje vanvyrdt deira bøn.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Dette skal verta uppskrive for den komande ætti, og det folket som vert skapt, skal lova Herren,

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

for han hev set ned frå si heilage høgd, Herren hev frå himmelen skoda på jordi

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

og vil høyra sukken frå den bundne og løysa ut daudens born,

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

so dei i Sion skal forkynna Herrens namn og hans pris i Jerusalem,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

når folkeslag kjem i hop og kongerike til å tena Herren.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Han hev bøygt mi kraft på vegen, han hev korta av mine dagar.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Eg segjer: Min Gud, tak meg ikkje burt midt i mine dagar! Frå ætt til ætt varer dine år.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Fordom grunnfeste du jordi, og himmelen er verk av dine hender.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Dei skal forgangast, men du stend; alle skal dei eldast som eit klæde, som ein klædnad skifter du deim, og dei vert umskifte;

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

men du er den same, og dine år tek aldri ende.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Borni åt dine tenarar skal bu i ro, og deira avkjøme skal standa trygt for di åsyn.