Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

En bønn av en elendig, når han vansmekter og utøser sin sorg for Herrens åsyn. Herre, hør min bønn og la mitt rop komme til dig!

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Skjul ikke ditt åsyn for mig på den dag jeg er i nød! Bøi ditt øre til mig! På den dag jeg roper, skynd dig å svare mig!

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

For mine dager er faret bort som en røk, og mine ben er forbrent som en brand.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Mitt hjerte er stukket som en urt og fortørket; for jeg har glemt å ete mitt brød.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

For mine lydelige sukks skyld henger mine ben ved mitt kjøtt.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Jeg ligner pelikanen i ørkenen, jeg er som uglen på øde steder.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Jeg våker og er blitt som en enslig fugl på taket.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Hele dagen spotter mine fiender mig; de som raser mot mig, sverger ved mig.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

For jeg eter aske som brød og blander min drikk med gråt

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

for din vredes og din harmes skyld; for du har løftet mig op og kastet mig bort.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Mine dager er som en hellende skygge, og selv visner jeg som en urt.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Men du, Herre, du troner til evig tid, og ditt minne varer fra slekt til slekt.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Du vil reise dig, du vil forbarme dig over Sion; for det er tiden til å være det nådig, timen er kommet.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

For dine tjenere elsker dets stener, og de ynkes over dets støv.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Og hedningene skal frykte Herrens navn, og alle jordens konger din herlighet.

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

For Herren har bygget Sion, han har åpenbaret sig i sin herlighet.

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Han har vendt sig til de hjelpeløses bønn, og han har ikke foraktet deres bønn.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Dette skal bli opskrevet for den kommende slekt, og det folk som skal skapes, skal love Herren.

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

For han har sett ned fra sin hellige høide, Herren har fra himmelen skuet til jorden

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

for å høre den fangnes sukk, for å løse dødens barn,

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

forat de i Sion skal forkynne Herrens navn og hans pris i Jerusalem,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

når de samler sig, folkeslagene og rikene, for å tjene Herren.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Han har bøiet min kraft på veien, han har forkortet mine dager.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Jeg sier: Min Gud, ta mig ikke bort midt i mine dager! Dine år varer fra slekt til slekt.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Fordum grunnfestet du jorden, og himlene er dine henders gjerning.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

De skal forgå, men du blir stående; de skal alle eldes som et klæde, som et klædebon omskifter du dem, og de omskiftes,

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

men du er den samme, og dine år får ingen ende.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Dine tjeneres barn skal bo i ro, og deres avkom skal stå fast for ditt åsyn.