Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Ko aeta’o amako ty lahara’o añ’andron-kaloviloviañe. atokilaño amako ty ravembia’o; malisà hanoiñe ahy ami’ty andro ikanjiako.

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Mihelañe hoe hatoeñe o androkoo; miforehetse hoe an-toñak’ ao o taolakoo.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Pinaoke hoe ahetse ty troko vaho miheatse toe andikofako ty mitozin-kaneñe.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Mipitek’ an-taolako ao ty holiko ty ami’ty volam-piselekaiñako.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Hoe tangongo am-patrañe añe raho, hoe vorondolon-dratraratra.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Mandre an-tsareke raho; manahake ty tivoke miereñereñe an-tampènake ey.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Mañinje ahy lomoñandro o rafelahikoo; mamàtsy ahiko o mpirengevok’amakoo,

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Fa nihaneko hoe ampemba ty lavenoke, vaho linaroko firovetse ty finomako,

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

ty ami’ty haviñera’o naho ty fifombo’o, fa rinambe’o raho le nahifi’o añe.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Manahake ty fipononòran-talinjo o androkoo; vaho miheatse hoe boka raho.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Nainai’e eo rehe ry Iehovà, ty Tahina’o an-tarirats’ an-tariratse.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Hiongake rehe hitretre i Tsiône, fa tsatoke te hisohe’o, ie tondroke i nifantañañey.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

No’ o mpitoro’oo o vato’eo; mbore kokoa’ iereo o lembo’eo.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Soa te hañeveña’ o fifeheañeo ty tahina’ Iehovà, naho ze hene mpanjaka’ ty tane toy ty enge’o;

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

fa nitratrañàhe’ Iehovà ty Tsiône ie niboak’ amy enge’ey.

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Nihaoñe’e ty halali’ o poi’eo; vaho tsy niambohoa’e ty toreo’ iareo

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Ho patereñe ho a ty tariratse mandimbe, soa te handrenge Ià ondaty mboe tsy nanoeñeo:

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Nivazohoe’e boak’an-toe’e masiñe ankaboañ’ añe, nisary ty tane toy boak’ an-dikerañe eñe t’Iehovà,

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

hijanjiñe ty fiñeoñeom-pirohy, hañaha o nafatse havetrakeo

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

soa te ho talilie’ ondaty e Tsiône ao ty tahina’ Iehovà, naho ty enge’e e Ierosalaime ao,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

ie mifanontoñe ondatio, naho o fifeheañeo hitoroñe Iehovà.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Nado’e deme’e raho añivon-dalañe eo; nitomore’e o androkoo.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Hoe raho, Ry Andrianañahareko, ehe, ko ampisintahe’o añivo’ o androkoo raho; mitakatse ze kila tariratse o tao’oo.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Haehae rehe ro nañoreñe ty tane toy, satam-pità’o o likerañeo.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Ho momoke iereo, fa nainai’e eo rehe; fonga hikoneatse hoe sikiñe hambo’e, ampilimbeze’o hoe sarimbo vaho ho vaoe’o iereo.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Fe tsy mihotike rehe, tsy mbia higadoñe o tao’oo.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Le lia’e ho eo o anam-pitoro’oo, le hijadoñe añatrefa’o eo o tiri’eo.