Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Bēdu cilvēka lūgšana, kad tas ir noskumis un savas žēlabas izgāž Tā Kunga priekšā. Ak Kungs, klausi manu lūgšanu, un mana saukšana lai nāk pie Tevis.

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Neapslēp Savu vaigu priekš manis, atgriez Savu ausi pie manis bēdu laikā; tai dienā, kad es saucu, paklausi mani drīz.

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Jo manas dienas ir iznīkušas kā dūmi, un mani kauli ir izdeguši kā pagale.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Mana sirds ir sasista un izkaltusi kā zāle, tā ka es aizmirstu pat savu maizi ēst.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Mani kauli līp pie manas miesas no kaukšanas un nopūšanās.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Es esmu tā kā dumpis tuksnesī, es esmu kā apogs (pūce) izpostītās vietās.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Es esmu nomodā un tāpat kā vientulis putns uz jumta.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Mani ienaidnieki mani nievā cauru dienu; kas pret mani trako, tie mani dara par lāsta vārdu.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Jo es ēdu pelnus kā maizi un sajaucu savu dzērienu ar asarām,

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

Tavas bardzības un dusmības pēc, jo Tu mani esi pacēlis un atkal nogāzis.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Manas dienas ir kā ēna pavakarē, un es kalstu kā zāle.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Bet Tu, Kungs, paliec mūžīgi un Tava piemiņa līdz radu radiem.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Kaut Tu celtos un apžēlotos par Ciānu, jo jau ir laiks par viņu apžēloties, jo tas nospriestais laiks ir atnācis.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Jo Tavi kalpi mīļo viņas akmeņus un žēlojās, ka tā guļ pīšļos.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Tad pagāni bīsies Tā Kunga Vārdu, un visi ķēniņi virs zemes Tavu godību,

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

Kad Tas Kungs Ciānu uztaisīs un parādīsies Savā godībā.

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Viņš griežas pie bēdu ļaužu lūgšanas un nenicina pielūgšanu.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Lai tas top uzrakstīts pēcnākamiem, un tie ļaudis, kas vēl taps radīti, slavēs To Kungu.

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Jo Viņš skatās no Sava svēta augstuma, Tas Kungs lūko no debesīm uz zemi,

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

Ka Viņš dzird cietumnieku nopūšanos un atsvabina nāves bērnus;

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

Ka Tā Kunga vārds top sludināts Ciānā un Viņa slava Jeruzālemē,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

Kad tautas sapulcējās kopā un valstis, Tam Kungam kalpot.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Bet Viņš ir pazemojis ceļā manu spēku un paīsinājis manas dienas.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Es saku: mans Dievs, neņem mani nost pusmūžā. Tavi gadi paliek līdz radu radiem.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Senlaikus Tu esi nodibinājis zemi, un debesis ir Tavu roku darbs.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Tās zudīs, bet Tu pastāvēsi; tās sadils visas, kā drēbes; Tu tās pārvērtīsi kā drānas, un tās pārvērtīsies;

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Bet Tu palieci tas pats, un Tavi gadi nebeigsies.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Tavu kalpu bērni paliks, un viņu dzimums būs pastāvīgs Tavā priekšā.