Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Oratio pauperis, Cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. Domine exaudi orationem meam: et clamor meus ad te veniat.

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Quia defecerunt sicut fumus dies mei: et ossa mea sicut cremium aruerunt.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum: quia oblitus sum comedere panem meum.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Similis factus sum pellicano solitudinis: factus sum sicut nycticorax in domicilio.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Tota die exprobrabant mihi inimici mei: et qui laudabant me adversum me iurabant.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam.

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

A facie iræ et indignationis tuæ: quia elevans allisisti me.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Dies mei sicut umbra declinaverunt: et ego sicut fœnum arui.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Tu autem Domine in æternum permanes: et memoriale tuum in generationem et generationem.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Tu exurgens misereberis Sion: quia tempus miserendi eius, quia venit tempus.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Quoniam placuerunt servis tuis lapides eius: et terræ eius miserebuntur.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Et timebunt Gentes nomen tuum Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam.

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

Quia ædificavit Dominus Sion: et videbitur in gloria sua.

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Respexit in orationem humilium: et non sprevit precem eorum.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Scribantur hæc in generatione altera: et populus, qui creabitur, laudabit Dominum:

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Quia prospexit de excelso sancto suo: Dominus de cælo in terram aspexit:

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

Ut audiret gemitus compeditorum: ut solveret filios interemptorum:

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

Ut annuncient in Sion nomen Domini: et laudem eius in Ierusalem.

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

In conveniendo populos in unum, et reges ut serviant Domino.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Respondit ei in via virtutis suæ: Paucitatem dierum meorum nuncia mihi.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Ne revoces me in dimidio dierum meorum: in generationem et generationem anni tui.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Initio tu Domine terram fundasti: et opera manuum tuarum sunt cæli.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Ipsi peribunt, tu autem permanes: et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur:

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Filii servorum tuorum habitabunt: et semen eorum in sæculum dirigetur.