Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Orazione dell'afflitto, essendo angosciato, e spandendo il suo lamento davanti a Dio SIGNORE, ascolta la mia orazione, E venga il mio grido infino a te.

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Non nasconder la tua faccia da me; Nel giorno che io sono in distretta, inchina a me il tuo orecchio; Nel giorno che io grido, affrettati a rispondermi.

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Perciocchè i miei giorni son venuti meno come fumo, E le mie ossa sono arse come un tizzone.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Il mio cuore è stato percosso come erba, Ed è seccato; Perciocchè io ho dimenticato di mangiare il mio pane.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Le mie ossa sono attaccate alla mia carne, Per la voce de' miei gemiti.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Io son divenuto simile al pellicano del deserto; E son come il gufo delle solitudini.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Io vegghio, e sono Come il passero solitario sopra il tetto. I miei nemici mi fanno vituperio tuttodì;

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Quelli che sono infuriati contro a me fanno delle esecrazioni di me.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Perciocchè io ho mangiata la cenere come pane, Ed ho temperata la mia bevanda con lagrime.

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

Per la tua indegnazione, e per lo tuo cruccio; Perciocchè, avendomi levato ad alto, tu mi hai gettato [a basso].

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

I miei giorni [son] come l'ombra che dichina; Ed io son secco come erba.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Ma tu, Signore, dimori in eterno E la tua memoria [è] per ogni età.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Tu ti leverai, tu avrai compassione di Sion; Perciocchè [egli è] tempo di averne pietà; Perciocchè il termine è giunto.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Imperocchè i tuoi servitori hanno affezione alle pietre di essa, Ed hanno pietà della sua polvere.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

E le genti temeranno il Nome del Signore, E tutti i re della terra la tua gloria,

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

Quando il Signore avrà riedificata Sion, [Quando] egli sarà apparito nella sua gloria,

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Ed avrà volto lo sguardo all'orazione de' desolati, E non avrà sprezzata la lor preghiera.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Ciò sarà scritto all'età a venire; E il popolo che sarà creato loderà il Signore.

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Perciocchè egli avrà riguardato dall'alto luogo della sua santità; Perciocchè il Signore avrà mirato dal cielo verso la terra;

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

Per udire i gemiti de' prigioni; Per isciogliere quelli ch'erano condannati a morte;

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

Acciocchè si narri in Sion il Nome del Signore, E la sua lode in Gerusalemme.

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

Quando i popoli e i regni saranno raunati insieme, Per servire al Signore.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Egli ha tra via abbattute le mie forze; Egli ha scorciati i miei giorni.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Io dirò: O Dio mio, non farmi trapassare al mezzo de' miei dì; I tuoi anni [durano] per ogni età.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Tu fondasti già la terra; E i cieli [son] l'opera delle tue mani;

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Queste cose periranno, ma tu dimorerai; Ed esse invecchieranno tutte, come un vestimento; Tu le muterai come una vesta, e trapasseranno.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Ma tu [sei sempre] lo stesso, E gli anni tuoi non finiranno giammai.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

I figliuoli de' tuoi servitori abiteranno, E la progenie loro sarà stabilita nel tuo cospetto.