Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Preghiera di un afflitto che è stanco e sfoga dinanzi a Dio la sua angoscia. Signore, ascolta la mia preghiera, a te giunga il mio grido.

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Non nascondermi il tuo volto; nel giorno della mia angoscia piega verso di me l'orecchio. Quando ti invoco: presto, rispondimi.

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Si dissolvono in fumo i miei giorni e come brace ardono le mie ossa.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Il mio cuore abbattuto come erba inaridisce, dimentico di mangiare il mio pane.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Per il lungo mio gemere aderisce la mia pelle alle mie ossa.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Sono simile al pellicano del deserto, sono come un gufo tra le rovine.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Veglio e gemo come uccello solitario sopra un tetto.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Tutto il giorno mi insultano i miei nemici, furenti imprecano contro il mio nome.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Di cenere mi nutro come di pane, alla mia bevanda mescolo il pianto,

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

davanti alla tua collera e al tuo sdegno, perché mi sollevi e mi scagli lontano.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

I miei giorni sono come ombra che declina, e io come erba inaridisco.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Ma tu, Signore, rimani in eterno, il tuo ricordo per ogni generazione.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Tu sorgerai, avrai pietà di Sion, perché è tempo di usarle misericordia: l'ora è giunta.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Poiché ai tuoi servi sono care le sue pietre e li muove a pietà la sua rovina.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

I popoli temeranno il nome del Signore e tutti i re della terra la tua gloria,

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

quando il Signore avrà ricostruito Sion e sarà apparso in tutto il suo splendore.

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Egli si volge alla preghiera del misero e non disprezza la sua supplica.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Questo si scriva per la generazione futura e un popolo nuovo darà lode al Signore.

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Il Signore si è affacciato dall'alto del suo santuario, dal cielo ha guardato la terra,

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

per ascoltare il gemito del prigioniero, per liberare i condannati a morte;

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

perché sia annunziato in Sion il nome del Signore e la sua lode in Gerusalemme,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

quando si aduneranno insieme i popoli e i regni per servire il Signore.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Ha fiaccato per via la mia forza, ha abbreviato i miei giorni.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Io dico: Mio Dio, non rapirmi a metà dei miei giorni; i tuoi anni durano per ogni generazione.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

In principio tu hai fondato la terra, i cieli sono opera delle tue mani.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Essi periranno, ma tu rimani, tutti si logorano come veste, come un abito tu li muterai ed essi passeranno.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Ma tu resti lo stesso e i tuoi anni non hanno fine.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

I figli dei tuoi servi avranno una dimora, resterà salda davanti a te la loro discendenza.