Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Ein Gebet des Elenden, wenn er schmachtet und seine Klage vor dem HERRN ausschüttet. O HERR, höre mein Gebet, und mein Schreien komme vor dich!

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Verbirg dein Angesicht nicht vor mir am Tage meiner Not; neige dein Ohr zu mir; am Tage, da ich dich anrufe, erhöre mich eilends!

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Denn meine Tage sind in Rauch aufgegangen, und meine Gebeine glühen wie ein Ofen.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Mein Herz ist geschlagen und verdorrt wie Gras; denn ich habe vergessen, mein Brot zu essen.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Vor lauter Seufzen kleben meine Knochen an meinem Fleisch.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Ich gleiche einer Rohrdommel in der Wüste, bin wie ein Käuzlein in den Ruinen;

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

ich wache und bin wie ein einsamer Vogel auf dem Dach.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Täglich schmähen mich meine Feinde, und die wider mich toben, schwören bei mir;

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

denn ich esse Asche wie Brot und mische meinen Trank mit Tränen

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

wegen deines Grimms und deines Zorns, daß du mich aufgehoben und hingeschleudert hast.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Meine Tage sind wie ein langgestreckter Schatten, und ich verdorre wie Gras.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Aber du, o HERR, bleibst ewig und dein Gedächtnis von einem Geschlecht zum andern.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Du wollest dich aufmachen und dich über Zion erbarmen; denn es ist Zeit, daß du ihr gnädig seiest, die Stunde ist gekommen!

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Denn deine Knechte lieben Zions Steine und trauern über ihren Schutt.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Dann werden die Heiden den Namen des HERRN fürchten und alle Könige auf Erden deine Herrlichkeit,

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

wenn der HERR Zion gebaut hat und erschienen ist in seiner Herrlichkeit,

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

wenn er sich zum Gebet der Heimatlosen gewendet und ihr Gebet nicht verachtet hat.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Das wird man aufschreiben für das spätere Geschlecht, und das Volk, das geschaffen werden soll, wird den HERRN loben,

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

daß er herabgeschaut hat von der Höhe seines Heiligtums, daß der HERR vom Himmel zur Erde geblickt hat,

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

zu hören das Seufzen der Gefangenen und loszumachen die Kinder des Todes;

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

auf daß sie den Namen des HERRN preisen zu Zion und sein Lob in Jerusalem,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

wenn die Völker sich versammeln allzumal und die Königreiche, dem HERRN zu dienen.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Er hat auf dem Wege meine Kraft gebeugt, meine Tage verkürzt.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Ich spreche: Mein Gott, nimm mich nicht weg in der Hälfte meiner Tage! Deine Jahre währen für und für.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Du hast vormals die Erde gegründet, und die Himmel sind deiner Hände Werk.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Sie werden vergehen, du aber bleibst; sie alle werden wie ein Kleid veralten, wie ein Gewand wirst du sie wechseln, und sie werden verschwinden.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Du aber bleibst, der du bist, und deine Jahre nehmen kein Ende!

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Die Kinder deiner Knechte werden bleiben, und ihr Same wird vor dir bestehen.