Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Gebet eines Elenden, wenn er verzagt ist und seine Klage vor dem Herrn ausschüttet. HERR, höre mein Gebet

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Verbirg dein Angesicht nicht vor mir am Tage, wo mir angst ist! Neige dein Ohr mir zu am Tage, wo ich rufe; erhöre mich eilends!

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Ach, meine Tage sind wie Rauch entschwunden und meine Gebeine wie von Brand durchglüht;

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

mein Herz ist versengt und verdorrt wie Gras, so daß ich sogar vergesse, Speise zu genießen;

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

infolge meines Ächzens und Stöhnens klebt mein Gebein mir am Fleisch.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Ich gleiche dem Wasservogel in der Wüste, bin geworden wie ein Käuzlein in Trümmerstätten;

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

ich finde keinen Schlaf und klage wie ein einsamer Vogel auf dem Dache.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Tagtäglich schmähen mich meine Feinde; und die gegen mich toben, wünschen mir Unheil an.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Ach, Asche eß ich als Brot und mische meinen Trank mit Tränen

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

ob deinem Zorn und deinem Grimm; denn du hast mich hochgehoben und niedergeschleudert.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Meine Tage sind wie ein langgestreckter Schatten, und ich selbst verdorre wie Gras!

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Du aber, HERR, thronst ewiglich, und dein Gedächtnis bleibt von Geschlecht zu Geschlecht.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Du wirst dich erheben, dich Zions erbarmen, denn Zeit ist’s, Gnade an ihm zu üben: die Stunde ist da

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

- denn deine Knechte lieben Zions Steine, und Weh erfaßt sie um seinen Schutt –,

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

damit die Heiden fürchten lernen den Namen des HERRN und alle Könige der Erde deine Herrlichkeit.

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

Denn der HERR hat Zion wieder aufgebaut, ist in seiner Herrlichkeit dort erschienen,

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

hat dem Gebet der Verlass’nen sich zugewandt und ihr Flehen nicht verachtet.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Dies werde aufgeschrieben fürs kommende Geschlecht, damit das neugeschaffne Volk den HERRN lobpreise,

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

daß von seiner heiligen Höhe er herabgeschaut, daß der HERR geblickt hat vom Himmel zur Erde,

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

um das Seufzen der Gefangnen zu hören und die dem Tode Geweihten frei zu machen,

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

damit man verkünde in Zion den Namen des HERRN und seinen Ruhm in Jerusalem,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

wenn die Völker sich allzumal versammeln und die Königreiche, um (Gott) dem HERRN zu dienen.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Gelähmt hat er mir auf dem Wege die Kraft, hat verkürzt meine Lebenstage.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Nun fleh’ ich: »Mein Gott, raffe mich nicht hinweg in der Mitte meiner Tage, du, dessen Jahre währen für und für!«

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Vorzeiten hast du die Erde gegründet, und die Himmel sind deiner Hände Werk:

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

sie werden vergehen, du aber bleibst; sie werden alle zerfallen wie ein Gewand, wie ein Kleid wirst du sie verwandeln, und so werden sie sich wandeln.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Du aber bleibst derselbe, und deine Jahre nehmen kein Ende.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Die Kinder deiner Knechte werden (sicher) wohnen, und ihr Geschlecht wird fest bestehen vor dir.