Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Ein Gebet des Elenden, so er betrübt ist und seine Klage vor dem HERRN ausschüttet. HERR, höre mein Gebet und laß mein Schreien zu dir kommen!

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Verbirg dein Antlitz nicht vor mir in der Not, neige deine Ohren zu mir; wenn ich dich anrufe, so erhöre mich bald!

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Denn meine Tage sind vergangen wie ein Rauch, und meine Gebeine sind verbrannt wie ein Brand.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Mein Herz ist geschlagen und verdorrt wie Gras, daß ich auch vergesse, mein Brot zu essen.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Mein Gebein klebt an meinem Fleisch vor Heulen und Seufzen.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Ich bin wie eine Rohrdommel in der Wüste; ich bin gleich wie ein Käuzlein in den verstörten Stätten.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Ich wache und bin wie ein einsamer Vogel auf dem Dache.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Täglich schmähen mich meine Feinde; und die mich verspotten, schwören bei mir.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Denn ich esse Asche wie Brot und mische meinen Trank mit Weinen

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

vor deinem Drohen und Zorn, daß du mich aufgehoben und zu Boden gestoßen hast.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Meine Tage sind dahin wie Schatten, und ich verdorre wie Gras.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Du aber, HERR, bleibst ewiglich und dein Gedächtnis für und für.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Du wollest dich aufmachen und über Zion erbarmen; denn es ist Zeit, daß du ihr gnädig seist, und die Stunde ist gekommen.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Denn deine Knechte wollten gerne, daß sie gebaut würde, und sähen gerne, daß ihre Steine und Kalk zugerichtet würden,

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

daß die Heiden den Namen des HERRN fürchten und alle Könige auf Erden dein Ehre,

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

daß der HERR Zion baut und erscheint in seiner Ehre.

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Er wendet sich zum Gebet der Verlassenen und verschmäht ihr Gebet nicht.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Das werde geschrieben auf die Nachkommen; und das Volk, das geschaffen soll werden, wird den HERRN loben.

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Denn er schaut von seiner heiligen Höhe, und der HERR sieht vom Himmel auf die Erde,

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

daß er das Seufzen des Gefangenen höre und losmache die Kinder des Todes,

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

auf daß sie zu Zion predigen den Namen des HERRN und sein Lob zu Jerusalem,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

wenn die Völker zusammenkommen und die Königreiche, dem HERRN zu dienen.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Er demütigt auf dem Wege meine Kraft; er verkürzt meine Tage.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Ich sage: Mein Gott, nimm mich nicht weg in der Hälfte meiner Tage! Deine Jahre währen für und für.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Du hast vormals die Erde gegründet, und die Himmel sind deiner Hände Werk.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Sie werden vergehen, aber du bleibest. Sie werden veralten wie ein Gewand; sie werden verwandelt wie ein Kleid, wenn du sie verwandeln wirst.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Du aber bleibest, wie du bist, und deine Jahre nehmen kein Ende.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Die Kinder deiner Knechte werden bleiben, und ihr Same wird vor dir gedeihen.