Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Gebet für einen Elenden, wenn er verzagt vor dem Herrn seine Klage ausschüttet. Herr! Höre mein Gebet, und laß mein Rufen zu Dir kommen!

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Verbirg Dein Antlitz nicht vor mir! Neig her zu mir Dein Ohr an meinem Trübsalstage! Erhöre schnell mich, wenn ich rufe!

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Denn meine Tage schwinden hin wie Rauch; dem Feuer gleich ist mein Gebein verbrannt.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Mein Herz ist dürr, versengt wie Gras; mein täglich Brot vergesse ich zu essen.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Vor meinem lauten Seufzen klebt mein Gebein im Leib zusammen.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Dem Pelikan der Wüste gleiche ich, und Eulen in Ruinen bin ich gleich geworden.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Beim Wachen bin ich wie ein Vöglein, das einsam auf dem Dache weilt.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Mich höhnen täglich meine Feinde, und die mich reizen, nehmen mich zum Fluchen.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Denn Asche esse ich wie Brot und mische meinen Trank mit Tränen

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

vor Deinem Zorne, Deinem Grimm, wenn Du mich aufhebst und zu Boden wirfst.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Dem langen Schatten gleichen meine Tage; wie Gras verdorre ich.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Doch Du, Herr, thronest ewiglich; Dein Name dauert für und für.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Du solltest Dich erheben, Dich Sions wieder zu erbarmen. Ihm Gnade zu erweisen, ist es Zeit; denn die bestimmte Frist ist da.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

So gerne haben Deine Knechte seine Steine und hängen selbst an seinem Schutt in Liebe.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Die Heiden fürchten dann des Herrn Namen und alle Könige der Erde Deine Herrlichkeit. -

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

Erbaut dem Herrn von neuem Sion und zeigt er sich in seinem Herrschertum,

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

und achtet auf der Nackten Flehen, verschmäht er nimmer ihr Gebet,

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

dann schreibe man dies für die Nachwelt auf, damit ein neugeschaffen Volk den Herrn lobpreise!

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Von seiner heiligen Höhe schaue er herab; der Herr vom Himmel auf die Erde blicke,

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

um der Gefangenen Gestöhn zu hören, des Todes Kinder zu befreien!

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

Dann künden sie des Herren Ruhm in Sion und zu Jerusalem sein Lob,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

wenn sich die Völker allzumal versammeln und Königreiche, um dem Herrn zu dienen. -

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Ermattet bin ich auf dem Weg; verkürzt sind meine Tage.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Drum flehe ich: "Mein Gott! Nimm mich nicht weg in meiner Tage Hälfte! Du, dessen Jahre Ewigkeiten währen."

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Die Erde, die Du einst gegründet, der Himmel, Deiner Hände Werk,

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

sie schwinden hin, Du aber bleibst. Sie all veralten wie ein Kleid; Du wechselst sie wie ein Gewand. Und wechseln sie,

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

so bleibst Du doch derselbe, und Deine Jahre enden nicht.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

So mögen auch die Kinder Deiner Knechte bleiben, ihr Stamm, solang Du selber bist!