Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Prière de l'affligé, lorsqu'il est abattu et qu'il exhale sa plainte devant l'Éternel. Éternel, écoute ma prière, Et que mon cri parvienne jusqu'à toi!,

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Ne me cache pas ta face, au jour de ma détresse; Incline vers moi ton oreille! Au jour où je t'invoque, hâte-toi de me répondre!

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Car mes jours s'évanouissent comme une fumée, Et mes os se consument comme un brasier.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Mon coeur a été frappé, et il se dessèche comme l'herbe; J'oublie même de manger mon pain.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Je pousse de tels gémissements. Que mes os s'attachent à ma chair.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Je ressemble au pélican du désert; Je suis comme le hibou des ruines.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Je n'ai plus de sommeil, Et je suis comme le passereau solitaire sur un toit.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Tous les jours, mes ennemis m'outragent. Et mes adversaires en fureur prononcent mon nom Comme un nom maudit.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Je fais de la cendre ma nourriture. Et je mêle des larmes à mon breuvage,

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

A cause de ton indignation et de ton courroux; Car tu m'as saisi et rejeté au loin.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Mes jours s'inclinent comme l'ombre du soir Et je me dessèche comme l'herbe.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Mais toi, ô Éternel, tu règnes à perpétuité. Et ta mémoire subsiste d'âge en âge.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion. Il est temps de lui faire grâce: L'heure est venue!

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Car tes serviteurs en chérissent les pierres; Ils aiment jusqu'à sa poussière.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Alors les peuples craindront le nom de l'Éternel. Tous les rois de la terre, ô Dieu, verront ta gloire,

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

Parce que l'Éternel aura rebâti Sion, Qu'il aura paru dans sa gloire,

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Qu'il aura écouté la requête des misérables, Et n'aura pas méprisé leur supplication.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Cela sera écrit pour la génération future. Et le peuple qui sera créé, louera l'Éternel.

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Car l'Éternel abaissera ses regards, Du haut de sa demeure sainte. Et, du haut des cieux, l'Éternel jettera les yeux sur la terre,

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

Pour écouter les gémissements du captif, Pour délivrer ceux qui sont voués à la mort.

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

Alors on célébrera le nom de l'Éternel dans Sion, Et ses louanges dans Jérusalem,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

Quand tous les peuples, ainsi que les royaumes, Se rassembleront pour servir l'Eternel.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Dieu a brisé ma force au milieu de ma course; Il a abrégé mes jours.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

J'ai dit: mon Dieu, ne m'enlève pas à la fleur de l'âge, Toi dont les années subsistent de siècle en siècle!

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Tu as jadis fondé la terre, Et les cieux sont l'oeuvre de tes mains.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Ils périront; mais toi, tu subsisteras. Ils s'useront tous comme un vêtement; Tu les changeras comme un habit, et ils passeront.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Mais toi, tu es toujours le même. Et tes années ne finiront point.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Les enfants de tes serviteurs auront une demeure assurée, Et leur postérité se perpétuera sous tes yeux.