Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Prière de l'affligé étant dans l'angoisse, et répandant sa plainte devant l'Eternel. Eternel! écoute ma prière, et que mon cri vienne jusqu’à toi.

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Ne cache point ta face arrière de moi; au jour que je suis en détresse, prête l'oreille à ma requête; au jour que je t'invoque, hâte-toi, réponds-moi.

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Car mes jours se sont évanouis comme la fumée, et mes os sont desséchés comme un foyer.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Mon cœur a été frappé, et est devenu sec comme l'herbe, parce que j'ai oublié de manger mon pain.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Mes os sont attachés à ma chair, à cause de la voix de mon gémissement.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Je suis devenu semblable au cormoran du désert; et je suis comme la chouette des lieux sauvages.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Je veille, et je suis semblable au passereau, qui est seul sur le toit.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Mes ennemis me disent tous les jours des outrages, et ceux qui sont furieux contre moi, jurent contre moi.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Parce que j'ai mangé la cendre comme le pain, et que j'ai mêlé ma boisson de pleurs.

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

A cause de ta colère et de ton indignation: parce qu'après m'avoir élevé bien haut, tu m'as jeté par terre.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Mes jours sont comme l'ombre qui décline, et je deviens sec comme l'herbe.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Mais toi, ô Eternel! tu demeures éternellement, et ta mémoire est d'âge en âge.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Tu te lèveras, [et] tu auras compassion de Sion; car il est temps d'en avoir pitié, parce que le temps assigné est échu.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Car tes serviteurs sont affectionnés à ses pierres, et ont pitié de sa poudre.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Alors les nations redouteront le Nom de l’Eternel, et tous les Rois de la terre, ta gloire.

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

Quand l'Eternel aura édifié Sion; quand il aura été vu en sa gloire;

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Quand il aura eu égard à la prière du désolé, et qu'il n'aura point méprisé leur supplication.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Cela sera enregistré pour la génération à venir, le peuple qui sera créé louera l'Eternel,

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

De ce qu'il aura jeté la vue du haut lieu de sa sainteté, et que l'Eternel aura regardé des cieux en la terre,

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

Pour entendre le gémissement des prisonniers, [et] pour délier ceux qui étaient dévoués à la mort;

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

Afin qu'on annonce le Nom de l’Eternel dans Sion, et sa louange dans Jérusalem;

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

Quand les peuples se seront joints ensemble et les Royaumes aussi, pour servir l'Eternel.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Il a abattu ma force en chemin, il a abrégé mes jours.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

J'ai dit: mon Dieu, ne m'enlève point au milieu de mes jours! Tes ans [durent] d'âge en âge.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Tu as jadis fondé la terre, et les cieux sont l'ouvrage de tes mains.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Ils périront, mais tu seras permanent, et eux tous s'envieilliront comme un vêtement; tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Mais toi, [tu es toujours] le même; et tes ans ne seront jamais achevés.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Les enfants de tes serviteurs habiteront [près de toi], et leur race sera établie devant toi.