Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Prière d’un malheureux, lorsqu’il est abattu et qu’il répand sa plainte devant l’Éternel. Éternel, écoute ma prière, Et que mon cri parvienne jusqu’à toi!

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse! Incline vers moi ton oreille quand je crie! Hâte-toi de m’exaucer!

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Car mes jours s’évanouissent en fumée, Et mes os sont enflammés comme un tison.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Mon cœur est frappé et se dessèche comme l’herbe; J’oublie même de manger mon pain.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Mes gémissements sont tels Que mes os s’attachent à ma chair.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Je ressemble au pélican du désert, Je suis comme le chat-huant des ruines;

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Je n’ai plus de sommeil, et je suis Comme l’oiseau solitaire sur un toit.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Chaque jour mes ennemis m’outragent, Et c’est par moi que jurent mes adversaires en fureur.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Je mange la poussière au lieu de pain, Et je mêle des larmes à ma boisson,

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

A cause de ta colère et de ta fureur; Car tu m’as soulevé et jeté au loin.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Mes jours sont comme l’ombre à son déclin, Et je me dessèche comme l’herbe.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Mais toi, Éternel! Tu règnes à perpétuité, Et ta mémoire dure de génération en génération.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion; Car le temps d’avoir pitié d’elle, Le temps fixé est à son terme;

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Car tes serviteurs en aiment les pierres, Ils en chérissent la poussière.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Alors les nations craindront le nom de l’Éternel, Et tous les rois de la terre ta gloire.

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

Oui, l’Éternel rebâtira Sion, Il se montrera dans sa gloire.

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Il est attentif à la prière du misérable, Il ne dédaigne pas sa prière.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Que cela soit écrit pour la génération future, Et que le peuple qui sera créé célèbre l’Éternel!

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Car il regarde du lieu élevé de sa sainteté; Du haut des cieux l’Éternel regarde sur la terre,

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

Pour écouter les gémissements des captifs, Pour délivrer ceux qui vont périr,

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

Afin qu’ils publient dans Sion le nom de l’Éternel, Et ses louanges dans Jérusalem,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

Quand tous les peuples s’assembleront, Et tous les royaumes, pour servir l’Éternel.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Il a brisé ma force dans la route, Il a abrégé mes jours.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Je dis: Mon Dieu, ne m’enlève pas au milieu de mes jours, Toi, dont les années durent éternellement!

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Tu as anciennement fondé la terre, Et les cieux sont l’ouvrage de tes mains.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Ils périront, mais tu subsisteras; Ils s’useront tous comme un vêtement; Tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Mais toi, tu restes le même, Et tes années ne finiront point.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Les fils de tes serviteurs habiteront leur pays, Et leur postérité s’affermira devant toi.