Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Prière du malheureux, lorsqu’il est accablé et qu’il répand sa plainte devant Yahweh. Yahweh écoute ma prière, et que mon cri arrive jusqu’à toi.

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Ne me cache pas ton visage, au jour de ma détresse; incline vers moi ton oreille, quand je crie, hâte-toi de m’exaucer.

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Car mes jours s’évanouissent comme en fumée, et mes os sont embrasés comme par un feu.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Frappé comme l’herbe, mon cœur se dessèche; j’oublie même de manger mon pain.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

A force de crier et de gémir, mes os s’attachent à ma chair.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Je ressemble au pélican du désert, je suis devenu comme le hibou des ruines.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Je passe les nuits sans sommeil, comme l’oiseau solitaire sur le toit.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Tout le jour mes adversaires m’outragent, mes ennemis furieux jurent ma ruine.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Je mange la cendre comme du pain, et je mêle mes larmes à mon breuvage,

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

à cause de ta colère et de ton indignation, car tu m’as soulevé et jeté au loin.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Mes jours sont comme l’ombre qui s’allonge, et je me dessèche comme l’herbe.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Mais toi, Yahweh, tu es assis sur un trône éternel, et ta mémoire vit d’âge en âge.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion, car le temps de lui faire grâce, le moment fixé est venu.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Car tes serviteurs en chérissent les pierres, ils s’attendrissent sur sa poussière.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Alors les nations révéreront le nom de Yahweh, et tous les rois de la terre ta majesté,

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

parce que Yahweh a rebâti Sion; il s’est montré dans sa gloire.

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Il s’est tourné vers la prière du misérable, il n’a pas dédaigné sa supplication.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Que cela soit écrit pour la génération future, et que le peuple qui sera créé célèbre Yahweh,

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

parce qu’il a regardé de sa sainte hauteur, parce que Yahweh a regardé des cieux sur la terre,

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

pour écouter les gémissements des captifs, pour délivrer ceux qui sont voués à la mort,

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

afin qu’ils publient dans Sion le nom de Yahweh, et sa louange dans Jérusalem,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

quand s’assembleront tous les peuples, et les royaumes pour servir Yahweh.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Il a brisé ma force sur le chemin, il a abrégé mes jours.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Je dis: Mon Dieu, ne m’enlève pas au milieu de mes jours, toi, dont les années durent d’âge en âge.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Au commencement tu as fondé la terre, et les cieux sont l’ouvrage de tes mains.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Ils périront, mais toi, tu subsistes. Ils s’useront tous comme un vêtement; Tu les changeras comme un manteau, et ils seront changés:

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

mais toi, tu restes le même, et tes années n’ont pas de fin.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Les fils de tes serviteurs habiteront leur pays, et leur postérité sera stable devant toi.