Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

A Prayer for the Humbled One when he is about to faint, and, before Yahweh, poureth out his grief. O Yahweh, hear thou my prayer, and let, my cry for help, unto thee, enter in.

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Do not hide thy face from me, In the day when I am in distress, —Bend down unto me thine ear, In the day when I call, speedily answer me.

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

For, consumed in smoke, are my days, And, my bones, like a burning mass, are scorched through;

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Smitten like herbage, so is my heart dried up, For I have forgotten to eat my food.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

At the noise of my groaning, my bone, hath cleaved, to my flesh:

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

I am like the pelican of the desert, I have become as an owl among ruins.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

I have watched and am become, Like a bird sitting alone upon a housetop.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

All the day, have mine enemies, reproached me, And, they who are mad against me, by me, have sworn.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

For, ashes—like bread, have I eaten, And, my drink—with my tears, have I mingled;

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

Because of thine indignation and thy wrath, For thou hast lifted me up, and cast me down.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

My days, are like a shadow extended, And, I, as green herbage, do wither.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

But, thou, O Yahweh, age-abidingly wilt remain, And the memorial of thee, to generation after generation.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Thou, wilt arise, wilt have compassion upon Zion, Surely it is time to favour her, Surely the time appointed, hath come;

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Seeing that thy servants, take pleasure, in her stones, And, her dust, they favour:

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

That the nations may revere thy Name, O Yahweh, And all the kings of the earth, thy glory.

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

When Yahweh, hath built up, Zion, Hath appeared in his glory;

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Hath turned towards the prayer of the destitute, And not despised their prayer,

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

This, shall be written, for a later generation, And, a people to be created, will give praise unto Yah: —

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

That he looked down, out of his holy height, Yahweh, from the heavens unto the earth, directed his gaze; —

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

To hear the groaning of the prisoner, To set free, them who were appointed to death.

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

To the end the Name of Yahweh, might be celebrated in Zion, And his praise in Jerusalem:

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

When the peoples, gather themselves together, And the kingdoms, to serve Yahweh.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

He hath prostrated, in the way, my strength, —He hath shortened my days.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

I said, O my GOD, do not remove me in the midst of my days, Throughout the generation of generations, are thy years;

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Of old—the earth, thou didst found, And, the work of thy hands, are the heavens;

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

They, shall perish, But, thou, wilt abide; And, they all, like a garment, shall fall in pieces, As a vesture, wilt thou change them and they shall vanish;

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

But, thou, art, the same, —And, thy years, shall have no end:

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

The children of thy servants, shall continue, —And, their seed, before thee, be established.