Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Gebed van een ongelukkige, als de moed hem ontzinkt, en hij voor Jahweh zijn jammerklacht uitstort. Jahweh, hoor mijn gebed, Mijn jammerklacht dringe tot U door!

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Verberg voor mij uw aanschijn niet, Wanneer het mij bang wordt; Luister naar mij, als ik roep, En verhoor mij toch snel!

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Want als rook gaan mijn dagen voorbij; En mijn gebeente gloeit als een oven;

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Mijn hart is verdroogd en verdord als het gras, Want ik denk er niet aan, mijn brood nog te eten;

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

En door mijn klagen en kermen, Kleeft mijn gebeente aan mijn vlees.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Ik ben als een pelikaan der woestijn, En als een uil tussen puinen;

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Ik kan niet meer slapen, en zit maar te klagen, Als een eenzame mus op het dak.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Mijn vijanden houden niet op, mij te honen, En tegen mij te razen en te vloeken.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Ja, ik eet as als mijn brood, En met tranen meng ik mijn drank;

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

Want Gij hebt om uw gramschap en toorn Mij opgenomen en weggeslingerd!

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Mijn dagen vlieden heen als een schaduw, Ik kwijn weg als het gras.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Maar Gij, Jahweh, blijft eeuwig, En uw Naam van geslacht tot geslacht!

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Gij zult opstaan, en U over Sion ontfermen: Het is tijd, hem genadig te zijn; het uur is gekomen!

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Want uw dienaars hebben zijn stenen lief, En hebben deernis met zijn puinen.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Dan zullen de heidenen de Naam van Jahweh vrezen, Alle vorsten der aarde uw majesteit:

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

Omdat Jahweh Sion herbouwt, En Zich openbaart in zijn glorie;

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Zich tot de bede der verlatenen neigt, En hun gebed niet versmaadt!

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Men schrijve dit op voor een volgend geslacht, Opdat het volk, door Jahweh herschapen, Hem zal prijzen:

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Als Jahweh weer neerziet Uit zijn heilige woning, En uit de hemel Weer neerblikt op aarde:

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

Om het gekerm der gevangenen te horen, Te verlossen, die ten dode zijn gewijd;

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

En om Jahweh’s Naam in Sion te melden, In Jerusalem zijn lof,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

Wanneer de volkeren zich verzamelen, En de koninkrijken, om Jahweh te dienen!

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Wel heeft Hij midden op mijn weg mijn krachten gebroken, En mijn dagen verkort; maar toch blijf ik bidden:

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Mijn God, neem mij niet weg op de helft mijner dagen; Uw jaren duren van geslacht tot geslacht.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

In den beginne hebt Gij de aarde gegrond, En de hemelen zijn het werk uwer handen!

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Zij zullen vergaan, maar Gij blijft; Als een kleed zullen zij allen verslijten.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Gij verwisselt ze als een mantel, zij zullen verdwijnen; Maar Gij blijft dezelfde, en uw jaren nemen geen einde.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Zo blijven ook de zonen uwer dienaars bestaan, En hun kroost houdt stand voor uw aanschijn!