Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Molitva nevoljnika koji je klonuo pa svoju tugu izlijeva Jahve, usliši molitvu moju, i vapaj moj k tebi da dođe!

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Nemoj sakrivati lice od mene u dan moje nevolje! Prigni k meni uho svoje: kad te prizovem, brzo me usliši!

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Jer moji dani nestaju poput dima, a moje kosti gore kao oganj.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Srce mi se suši kao pokošena trava i kruh svoj zaboravljam jesti.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Od snažnih jecaja mojih kosti mi uz kožu prionuše.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Sličan sam čaplji u pustinji, postah k'o ćuk na pustoj razvalini.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Ne nalazim sna i uzdišem k'o samotan vrabac na krovu.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Svagda me grde dušmani moji; mnome se proklinju što bjesne na me.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Pepeo jedem poput kruha, a piće svoje miješam sa suzama

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

zbog tvoje ljutine i gnjeva, jer si me digao i bacio.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Moji su dani k'o oduljena sjena, a ja se, gle, sušim poput trave.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

A ti, o Jahve, ostaješ dovijeka i tvoje ime kroza sva koljena.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Ustani, smiluj se Sionu: vrijeme je da mu se smiluješ - sada je čas!

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Jer milo je slugama tvojim kamenje njegovo, žale ruševine njegove.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Tad će se pogani bojati, Jahve, imena tvojega i svi kraljevi zemlje slave tvoje

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

kad Jahve opet sazda Sion, kad se pokaže u slavi svojoj,

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

kad se osvrne na prošnju ubogih i ne prezre molitve njihove.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Nek' se zapiše ovo za budući naraštaj, puk što nastane neka hvali Jahvu.

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Jer Jahve gleda sa svog uzvišenog svetišta, s nebesa na zemlju gleda

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

da čuje jauke sužnjeva, da izbavi smrti predane,

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

da se na Sionu navijesti ime Jahvino i njegova hvala u Jeruzalemu

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

kad se narodi skupe i kraljevstva da služe Jahvi.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Putem je istrošio sile moje, skratio mi dane.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Rekoh: “Bože moj, nemoj me uzeti u sredini dana mojih! Kroza sva koljena traju godine tvoje.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

U početku utemelji zemlju, i nebo je djelo ruku tvojih.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Propast će, ti ćeš ostati, sve će ostarjeti kao odjeća. Mijenjaš ih poput haljine i nestaju:

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

ti si uvijek isti - godinama tvojim nema kraja.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Djeca će tvojih slugu živjeti u miru i potomstvo će njihovo trajati pred tobom.