Psalmet 10

1 O Zot, pse qëndron larg? Pse fshihesh në kohë fatkeqësish?

¿Por qué estás lejos, Jehová? ¿ por qué te escondes en los tiempos de la angustia?

2 I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur,

Con arrogancia el malo persigue al pobre; sean tomados en los pensamientos que pensaron.

3 sepse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin.

Por cuanto se alabó el malo del deseo de su alma: y diciendo bien del robador, blasfema de Jehová.

4 I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: “Perëndia nuk ekziston”.

El malo por la altivez de su rostro no busca a Dios: no hay Dios en todos sus pensamientos.

5 Rrugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij.

Sus caminos atormentan en todo tiempo: altura son tus juicios delante de él: en todos sus enemigos resopla.

6 Ai thotë në zemër të tij: “Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe”.

Dice en su corazón: No seré movido de generación a generación, porque no fui en mal.

7 Goja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi.

De maldición hinchió su boca, y de engaños y fraude: debajo de su lengua molestia y maldad.

8 Ai rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin.

Está en las asechanzas de las aldeas; en los escondrijos mata al inocente: sus ojos están mirando por el pobre.

9 Ai rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij.

Asecha de encubierto, como el león desde su cama: asecha para arrebatar al pobre: arrebata al pobre trayéndole en su red.

10 Ai rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij.

Encógese, abájase, y cae en sus fuerzas multitud de afligidos.

11 Ai thotë në zemër të tij: “Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë”.

Dice en su corazón: Dios está olvidado, ha encubierto su rostro, nunca lo vio.

12 Çohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët.

Levántate, o! Jehová Dios, alza tu mano: no te olvides de los pobres.

13 Pse i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: “Ti nuk do t’i kërkosh llogari”.

¿Por qué ensaña el malo a Dios? dijo en su corazón: No inquirirás.

14 Por ti e ke parë, sepse ti vëren me kujdes ligësinë dhe pikëllimin, për ta larë më pas me dorën tënde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai që ndihmon jetimin.

Tú has visto: porque tú miras el trabajo, y el enojo, para dar en tus manos: a ti se remite el pobre; al huérfano tú fuiste ayudador.

15 Thyeja krahun të pabesit dhe të ligut; në rast se ti do të kërkosh ligësinë e tij, nuk do ta gjesh më.

Quebranta el brazo del depravado y del maligno: buscarás su maldad, y no la hallarás.

16 Zoti është mbret përjetë; kombet janë zhdukur nga toka e tij.

Jehová, Rey eterno y perpetuo; de su tierra fueron destruidas las gentes.

17 O Zot, ti dëgjon dëshirën e njerëzve të përulur; ti e fortëson zemrën e tyre, veshët e tu janë të vëmendshëm,

El deseo de los humildes oíste, o! Jehová: tú dispones su corazón, y haces atento tu oído:

18 për t’i dhënë të drejtë jetimit dhe të pikëlluarit, me qëllim që njeriu i krijuar nga dheu të mos kallë më tmerr.

Para juzgar al huérfano y al pobre; no volverá más a quebrantar el hombre de la tierra.