Psalmet 10

1 O Zot, pse qëndron larg? Pse fshihesh në kohë fatkeqësish?

ut quid Domine recessisti longe dispicis in oportunitatibus in tribulatione

2 I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur,

dum superbit impius incenditur pauper conprehenduntur in consiliis quibus cogitant

3 sepse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin.

quoniam laudatur peccator in desideriis animae suae et iniquus benedicitur

4 I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: “Perëndia nuk ekziston”.

exacerbavit Dominum peccator secundum multitudinem irae suae non quaeret

5 Rrugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij.

non est Deus in conspectu eius inquinatae sunt viae illius in omni tempore auferuntur iudicia tua a facie eius omnium inimicorum suorum dominabitur

6 Ai thotë në zemër të tij: “Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe”.

dixit enim in corde suo non movebor a generatione in generationem sine malo

7 Goja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi.

cuius maledictione os plenum est et amaritudine et dolo sub lingua eius labor et dolor

8 Ai rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin.

sedet in insidiis cum divitibus in occultis ut interficiat innocentem

9 Ai rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij.

oculi eius in pauperem respiciunt insidiatur in abscondito quasi leo in spelunca sua insidiatur ut rapiat pauperem rapere pauperem dum adtrahit eum

10 Ai rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij.

in laqueo suo humiliabit eum inclinabit se et cadet cum dominatus fuerit pauperum

11 Ai thotë në zemër të tij: “Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë”.

dixit enim in corde suo oblitus est Deus avertit faciem suam ne videat in finem

12 Çohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët.

exsurge Domine Deus exaltetur manus tua ne obliviscaris pauperum

13 Pse i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: “Ti nuk do t’i kërkosh llogari”.

propter quid inritavit impius Deum dixit enim in corde suo non requiret

14 Por ti e ke parë, sepse ti vëren me kujdes ligësinë dhe pikëllimin, për ta larë më pas me dorën tënde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai që ndihmon jetimin.

vides quoniam tu laborem et dolorem consideras ut tradas eos in manus tuas tibi derelictus est pauper orfano tu eras adiutor

15 Thyeja krahun të pabesit dhe të ligut; në rast se ti do të kërkosh ligësinë e tij, nuk do ta gjesh më.

contere brachium peccatoris et maligni quaeretur peccatum illius et non invenietur

16 Zoti është mbret përjetë; kombet janë zhdukur nga toka e tij.

Dominus regnabit in aeternum et in saeculum saeculi peribitis gentes de terra illius

17 O Zot, ti dëgjon dëshirën e njerëzve të përulur; ti e fortëson zemrën e tyre, veshët e tu janë të vëmendshëm,

desiderium pauperum exaudivit Dominus praeparationem cordis eorum audivit auris tua

18 për t’i dhënë të drejtë jetimit dhe të pikëlluarit, me qëllim që njeriu i krijuar nga dheu të mos kallë më tmerr.

iudicare pupillo et humili ut non adponat ultra magnificare se homo super terram