Psalmet 10

1 O Zot, pse qëndron larg? Pse fshihesh në kohë fatkeqësish?

Why standest thou farre off, O Lord, and hidest thee in due time, euen in affliction?

2 I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur,

The wicked with pride doeth persecute the poore: let them be taken in the craftes that they haue imagined.

3 sepse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin.

For the wicked hath made boast of his owne heartes desire, and the couetous blesseth himselfe: he contemneth the Lord.

4 I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: “Perëndia nuk ekziston”.

The wicked is so proude that hee seeketh not for God: hee thinketh alwayes, There is no God.

5 Rrugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij.

His wayes alway prosper: thy iudgements are hie aboue his sight: therefore defieth he all his enemies.

6 Ai thotë në zemër të tij: “Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe”.

He saith in his heart, I shall neuer be moued, nor be in danger.

7 Goja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi.

His mouth is full of cursing and deceite and fraude: vnder his tongue is mischiefe and iniquitie.

8 Ai rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin.

He lieth in waite in the villages: in the secret places doeth hee murder the innocent: his eyes are bent against the poore.

9 Ai rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij.

He lyeth in waite secretly, euen as a lyon in his denne: he lyeth in waite to spoyle the poore: he doeth spoyle the poore, when he draweth him into his net.

10 Ai rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij.

He croucheth and boweth: therefore heaps of the poore doe fall by his might.

11 Ai thotë në zemër të tij: “Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë”.

He hath said in his heart, God hath forgotten, he hideth away his face, and will neuer see.

12 Çohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët.

Arise, O Lord God: lift vp thine hande: forget not the poore.

13 Pse i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: “Ti nuk do t’i kërkosh llogari”.

Wherefore doeth the wicked contemne God? he saith in his heart, Thou wilt not regard.

14 Por ti e ke parë, sepse ti vëren me kujdes ligësinë dhe pikëllimin, për ta larë më pas me dorën tënde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai që ndihmon jetimin.

Yet thou hast seene it: for thou beholdest mischiefe and wrong, that thou mayest take it into thine handes: the poore committeth himselfe vnto thee: for thou art the helper of the fatherlesse.

15 Thyeja krahun të pabesit dhe të ligut; në rast se ti do të kërkosh ligësinë e tij, nuk do ta gjesh më.

Breake thou the arme of the wicked and malicious: searche his wickednes, and thou shalt finde none.

16 Zoti është mbret përjetë; kombet janë zhdukur nga toka e tij.

The Lord is King for euer and euer: the heathen are destroyed foorth of his land.

17 O Zot, ti dëgjon dëshirën e njerëzve të përulur; ti e fortëson zemrën e tyre, veshët e tu janë të vëmendshëm,

Lord, thou hast heard the desire of the poore: thou preparest their heart: thou bendest thine eare to them,

18 për t’i dhënë të drejtë jetimit dhe të pikëlluarit, me qëllim që njeriu i krijuar nga dheu të mos kallë më tmerr.

To iudge the fatherlesse and poore, that earthly man cause to feare no more.