Psalmet 10

1 O Zot, pse qëndron larg? Pse fshihesh në kohë fatkeqësish?

Lord, why are you so distant? Why do you hide from me in times of trouble?

2 I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur,

The wicked chase down the poor with impunity. May they be trapped by the evil schemes they themselves invented.

3 sepse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin.

For the wicked boast about what they want to do. They praise the greedy, but treat the Lord with contempt.

4 I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: “Perëndia nuk ekziston”.

The wicked are too proud to come to God. In all their thinking they never consider God.

5 Rrugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij.

What they do always seems to go well. They're unaware of God's judgments. They ridicule all their enemies.

6 Ai thotë në zemër të tij: “Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe”.

They tell themselves, “Nothing bad is going to happen to me. I'll never be in trouble!”

7 Goja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi.

Their speech is full of cursing, lies, and threats; their tongues are always ready to spread trouble and cause evil.

8 Ai rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin.

They hide out in ambush in the villages, ready to kill innocent passers-by. They are always on the lookout for their next victim.

9 Ai rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij.

They lie in ambush like a lion ready to attack, ready to leap out from their hiding place to seize their victim. They capture the helpless, throwing a net over them.

10 Ai rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij.

Their victims are knocked down, laid low. They fall under the strength of the wicked.

11 Ai thotë në zemër të tij: “Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë”.

They tell themselves, “God won't notice. He's looking the other way. He won't ever see anything.”

12 Çohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët.

Take a stand, Lord! Raise your hand to strike! Don't forget those who can't defend themselves.

13 Pse i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: “Ti nuk do t’i kërkosh llogari”.

Why do the wicked think they can treat God with such contempt? Why do they think that God won't make them accountable?

14 Por ti e ke parë, sepse ti vëren me kujdes ligësinë dhe pikëllimin, për ta larë më pas me dorën tënde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai që ndihmon jetimin.

But you do see the trouble and grief they cause. Take it into your own hands. The helpless trust in you; you defend the orphans.

15 Thyeja krahun të pabesit dhe të ligut; në rast se ti do të kërkosh ligësinë e tij, nuk do ta gjesh më.

Destroy the power of the wicked, those evil people! Call each of them to account until there are none left!

16 Zoti është mbret përjetë; kombet janë zhdukur nga toka e tij.

Lord, you are King forever and ever! The nations will vanish from their lands.

17 O Zot, ti dëgjon dëshirën e njerëzve të përulur; ti e fortëson zemrën e tyre, veshët e tu janë të vëmendshëm,

Lord, you have heard the longing cries of those who are suffering. You will encourage them, for you will listen to them.

18 për t’i dhënë të drejtë jetimit dhe të pikëlluarit, me qëllim që njeriu i krijuar nga dheu të mos kallë më tmerr.

You will defend the rights of orphans and the oppressed so that those who are mere human beings here on earth will never terrorize them again.