Psalmet 10

1 O Zot, pse qëndron larg? Pse fshihesh në kohë fatkeqësish?

O Pakai, idia gam lhatah’a ding nahim? Genthei kathoh jiteng ibol’a kisel jia nahim?

2 I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur,

Migilouten noise tah’in migentheite adel mangjiu vin, mi-o nadinga asem’u thang a chun amahojoh hin-o sah’in.

3 sepse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin.

Ajeh chu amhon thilselam a alung ngaichat hou akiletsah piuvin, mikilose ho apah chauvin, Pakai chu ataitom-un ahi.

4 I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: “Perëndia nuk ekziston”.

Migilou te vang Pathen holdin akiletsah val un, alungthim pumpiu vin jong Pathen aum poi.

5 Rrugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij.

Ahinlah amaho hi abol-lam lam uvah alolhing’un ahi. Achung'uva hunglhung ding eng-bolna ho jonghi amupha jipouve. Amahon agal-mihou jouse chu ataitom-un ahi.

6 Ai thotë në zemër të tij: “Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe”.

Amahon, kachung’uva thilse himhim chulouding ahi tin atahsan un; boina hoa kona aitih a ongthol ding kahitaove atiuve.

7 Goja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi.

Akam-uvah sapsetna, joule nal, chule gihsalna adimset ui. Alei muh uva jong thilse le thilphalou jeng aum e.

8 Ai rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin.

Amahon khopam lam gamthip lah hoa mi achanglhi jiuvin, them-mona neilouho thading agojiuve. Amit un alhasam te umna aching lhi jingun ahi.

9 Ai rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij.

Keipi bahkaiho bang’in akisel’un lhasam le hatloute mat jeng dingin angahun ahi. Sachangho bang’in tah-lelte chu len akhu khum un amandoh jitaove.

10 Ai rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij.

Lhasam a bolsetna toh techu asugep jiuvin; miphalouho thahatna noi a chun alhalut jitaove.

11 Ai thotë në zemër të tij: “Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë”.

Migilou ten Pathen in eimupha pouve atiuve! Aman amit sing intin, ‘eihon ibol uhi mu hih beh inte’ atiuve!

12 Çohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët.

Hung kipat tan O Pakai, migiloute hi gotna petan, O Pathen! Hatlou lhasam tehin sumilhih beh in.

13 Pse i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: “Ti nuk do t’i kërkosh llogari”.

Migiloute Pathen sam se pum puma iti ongthol diu ham? Amahon Pathen in eithemmosah pouvinte tin angai touve.

14 Por ti e ke parë, sepse ti vëren me kujdes ligësinë dhe pikëllimin, për ta larë më pas me dorën tënde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai që ndihmon jetimin.

Ahinlah Pakai nangin athilse bol-houhi namusoh keije. Nangin hicheho hi melchih inlang amahohi gotna pen. Hatlou lhasam ten atahsan nao nanga akoi un, nulou palou te jong nangin vengbit in.

15 Thyeja krahun të pabesit dhe të ligut; në rast se ti do të kërkosh ligësinë e tij, nuk do ta gjesh më.

Hiche migilou mi-engseho hi abanjang-u heh bongin! abon-uva nasuhmang kahsen anung u deljingin.

16 Zoti është mbret përjetë; kombet janë zhdukur nga toka e tij.

Pakaihi atonsot tonsot leng ahi! Pathen neilou namitechu gamsungakon a mangthah ding ahiuve.

17 O Zot, ti dëgjon dëshirën e njerëzve të përulur; ti e fortëson zemrën e tyre, veshët e tu janë të vëmendshëm,

Pakai nangin tah-lelte kinepna hi nahetsa ahi, nangin thonlouva ana-u najahpeh’a nahin lhamon ding ahi.

18 për t’i dhënë të drejtë jetimit dhe të pikëlluarit, me qëllim që njeriu i krijuar nga dheu të mos kallë më tmerr.

Nangin nulou palou te leh bolgentheija umho chungthu adih’a natanpeh ding, chuteng mihem mai mai in amaho hi asuh lengvai theilou diu ahitai.