Fjalët e urta 8

1 A nuk bërtet vallë dituria dhe maturia a nuk e bën zërin e saj të dëgjohet?

Hør, visdommen roper, og forstanden lar sin røst høre.

2 Ajo qëndron në këmbë mbi majën e lartësive, gjatë rrugës, në kryqëzimet e rrugëve;

Oppe på hauger ved veien står hun, der hvor stiene møtes;

3 bërtet pranë portave, në hyrje të qyteteve, në prag të dyerve;

ved siden av portene, ved byens utgang, i inngangen til portene roper hun høit:

4 “Ju drejtohem juve, o njerëz dhe zëri im u drejtohet bijve të njeriut.

Til eder, I menn, roper jeg, og min røst lyder til menneskenes barn.

5 Kuptoni, o njerëz të thjeshtë, maturinë, dhe ju, njerëz pa mend, kini një zemër të urtë.

Lær klokskap, I enfoldige, og lær forstand, I uforstandige!

6 Më dëgjoni, sepse do të flas për gjëra të rëndësishme dhe buzët e mia do të hapen për të thënë gjëra të drejta.

Hør! Om store ting taler jeg, og jeg oplater mine leber med rettvishet;

7 Sepse goja ime do të shpallë të vërtetën; pabesia është e neveritshme për buzët e mia.

min tunge taler sannhet, og ugudelighet er en vederstyggelighet for mine leber.

8 Të gjitha fjalët e gojës sime janë të drejta, në to nuk ka asgjë të shtrembër dhe të çoroditur.

Alle min munns ord er rette, det er intet falskt eller vrangt i dem.

9 Janë të gjitha të drejta për atë që ka mend dhe për ata që kanë gjetur dijen.

De er alle sammen likefremme for den forstandige og rette for dem som har funnet kunnskap.

10 Pranoni mësimin tim dhe jo argjendin, dijen në vend të arit të zgjedhur,

Ta imot min tilrettevisning istedenfor sølv, og ta imot kunnskap fremfor utsøkt gull!

11 sepse dituria vlen më tepër se margaritarët, të gjitha gjërat që dikush mund dikush të dëshiroje nuk barazohen me të.

For visdom er bedre enn perler, og ingen skatt kan lignes med den.

12 Unë, dituria, rri me maturinë dhe e gjej dijen në meditim.

Jeg, visdommen, har klokskap i eie, og jeg forstår å finne kloke råd.

13 Frika e Zotit është të urresh të keqen; unë e urrej kryelartësinë, arrogancën, rrugën e keqe dhe gojën e çoroditur.

Å frykte Herren er å hate ondt; stolthet og overmot, ond ferd og en falsk munn hater jeg.

14 Mua më takon mendimi dhe dituria e vërtetë; unë jam zgjuarsia, mua më përket forca.

Mig tilhører råd og sann innsikt, jeg er forstand, mig hører styrke til.

15 Nëpërmjet meje mbretërojnë mbretërit dhe princat vendosin drejtësinë.

Ved mig regjerer kongene, og ved mig fastsetter fyrstene hvad rett er.

16 Nëpërmjet meje qeverisin krerët, fisnikët, tërë gjykatësit e tokës.

Ved mig styrer herskerne og høvdingene, alle dommere på jorden.

17 Unë i dua ata që më duan, dhe ata që më kërkojnë me kujdes më gjejnë.

Jeg elsker dem som elsker mig, og de som søker mig, skal finne mig.

18 Me mua janë pasuria dhe lavdia, pasuria që zgjat dhe drejtësia.

Hos mig er rikdom og ære, gammelt arvegods og rettferdighet.

19 Fryti im është më i mirë se ari, po, se ari i kulluar, dhe prodhimi im më tepër se argjendi i zgjedhur.

Min frukt er bedre enn gull, ja det fineste gull, og den vinning jeg gir, er bedre enn utsøkt sølv.

20 Unë eci në rrugën e drejtësisë, në mes të shtigjeve të drejtësisë,

På rettferds vei vandrer jeg, midt på rettens stier;

21 për t’i bërë ata që më duan të trashëgojnë pasurinë e vërtetë dhe për të mbushur thesaret e tyre.

derfor gir jeg dem som elsker mig, sann rikdom til arv og fyller deres forrådskammere.

22 Zoti më zotëroi në fillim të rrugës së tij, përpara veprave të tij më të lashta.

Herren skapte mig som sitt første verk, før sine andre gjerninger, i fordums tid.

23 U vendosa nga amshimi, që në krye, para se toka të ekzistonte.

Fra evighet er jeg blitt til, fra først av, før jorden var.

24 Më prodhuan kur nuk kishte ende humnera, kur nuk kishte burime me ujë të bollshëm.

Da avgrunnene ennu ikke var til, blev jeg født, da der ennu ikke fantes kilder fylt med vann.

25 Më prodhuan para se themelet e maleve të ishin përforcuar, para kodrinave,

Før fjellene blev senket ned, før haugene blev til, blev jeg født,

26 kur nuk kishte sajuar ende as tokën, as fushat dhe as plisat e para të dheut.

før han hadde skapt jord og mark og jorderikes første muldklump.

27 Kur ai fiksonte qiejtë, unë isha aty; kur bënte një rreth mbi sipërfaqen e humnerës,

Da han bygget himmelen, var jeg der, da han slo hvelving over avgrunnen.

28 kur i bënte të qëndrueshëm qiejtë e epërm, kur përforconte burimet e humnerës,

Da han festet skyene oventil, da han bandt avgrunnens kilder,

29 kur i caktonte detit caqet e tij në mënyrë që ujërat të mos kalonin përtej urdhërit të tij, kur vendoste themelet e dheut,

da han satte grense for havet, så vannene ikke går lenger enn han byder, da han la jordens grunnvoller -

30 unë isha pranë tij si një arkitekt, isha çdo ditë kënaqësia e tij, duke u gëzuar çdo çast para tij;

da var jeg verksmester hos ham, og jeg var hans lyst dag efter dag, jeg lekte alltid for hans åsyn;

31 kënaqesha në pjesën e banueshme të botës dhe gjeja ëndjen time me bijtë e njerëzve.

jeg lekte på hele hans vide jord, og min lyst hadde jeg i menneskenes barn.

32 Tani, pra, më dëgjoni, o bij; lum ata që ndjekin rrugët e mia!

Og nu, barn, hør på mig! Salige er de som følger mine veier.

33 Dëgjoni këto mësime, tregohuni të urtë dhe mos i hidhni poshtë!

Hør på min tilrettevisning og bli vise og forakt den ikke!

34 Lum ai njeri që më dëgjon, duke u gdhirë çdo ditë te portat e mia dhe duke ruajtur shtalkat e portave të mia.

Salig er det menneske som hører på mig, så han våker ved mine dører dag efter dag og vokter mine dørstolper.

35 Sepse ai që më gjen, gjen jetën, dhe siguron përkrahjen e Zotit.

For den som finner mig, finner livet og får nåde hos Herren.

36 Por ai që mëkaton kundër meje, i bën të keqe vetvetes; të gjithë ata që më urrejnë duan vdekjen”.

Men den som ikke finner mig, skader sig selv; alle de som hater mig, elsker døden.