Fjalët e urta 8

1 A nuk bërtet vallë dituria dhe maturia a nuk e bën zërin e saj të dëgjohet?

Vai gudrība nesauc, un atzīšana nepaceļ savu balsi?

2 Ajo qëndron në këmbë mbi majën e lartësive, gjatë rrugës, në kryqëzimet e rrugëve;

Kalnu virsgalā tā stāv, ceļmalā uz ceļu jūtīm;

3 bërtet pranë portave, në hyrje të qyteteve, në prag të dyerve;

Pie vārtiem pilsētas priekšā, kur pa vārtiem ieiet, viņa skaņi sauc:

4 “Ju drejtohem juve, o njerëz dhe zëri im u drejtohet bijve të njeriut.

„Uz jums, vīri, es saucu, un mana balss iet pie cilvēku bērniem.

5 Kuptoni, o njerëz të thjeshtë, maturinë, dhe ju, njerëz pa mend, kini një zemër të urtë.

Ņemiet vērā, nejēgas, gudrību, un, ģeķi, paliekat prātīgi!

6 Më dëgjoni, sepse do të flas për gjëra të rëndësishme dhe buzët e mia do të hapen për të thënë gjëra të drejta.

Klausāties, jo es runāšu augstas lietas un atdarīšu savu muti ar skaidriem vārdiem.

7 Sepse goja ime do të shpallë të vërtetën; pabesia është e neveritshme për buzët e mia.

Jo mana mute runās patiesību, un bezdievība manām lūpām ir negantība.

8 Të gjitha fjalët e gojës sime janë të drejta, në to nuk ka asgjë të shtrembër dhe të çoroditur.

Visi manas mutes vārdi stāv taisnībā, iekš tiem nav netiklības, nedz viltības.

9 Janë të gjitha të drejta për atë që ka mend dhe për ata që kanë gjetur dijen.

Tie ir visnotaļ taisni tam, kas tos saprot un skaidri tiem, kas atzīšanu atraduši.

10 Pranoni mësimin tim dhe jo argjendin, dijen në vend të arit të zgjedhur,

Pieņemiet manu mācību labāki nekā sudrabu, un atzīšanu vairāk nekā tīru zeltu;

11 sepse dituria vlen më tepër se margaritarët, të gjitha gjërat që dikush mund dikush të dëshiroje nuk barazohen me të.

Jo gudrība ir labāka pār pērlēm, un viss, ko tu kārotu, tai netiek līdz.

12 Unë, dituria, rri me maturinë dhe e gjej dijen në meditim.

Es, tā gudrība, mītu pie samaņas un atrodu vērtīgu padomu.

13 Frika e Zotit është të urresh të keqen; unë e urrej kryelartësinë, arrogancën, rrugën e keqe dhe gojën e çoroditur.

Tā Kunga bijāšana ir: ienīdēt ļaunu, lepnību, augstprātību un ļaunu ceļu, un es ienīstu netiklu muti.

14 Mua më takon mendimi dhe dituria e vërtetë; unë jam zgjuarsia, mua më përket forca.

Pie manis ir padoms un palīgs; es esmu atzīšana, man ir spēks.

15 Nëpërmjet meje mbretërojnë mbretërit dhe princat vendosin drejtësinë.

Caur mani valda ķēniņi, un dod taisnus likumus valdītāji;

16 Nëpërmjet meje qeverisin krerët, fisnikët, tërë gjykatësit e tokës.

Caur mani valda varenie un lielkungi, visi zemes soģi.

17 Unë i dua ata që më duan, dhe ata që më kërkojnë me kujdes më gjejnë.

Es mīlēju tos, kas mani mīl, un kas mani tikuši(centīgi) meklē, tie mani atrod.

18 Me mua janë pasuria dhe lavdia, pasuria që zgjat dhe drejtësia.

Bagātība un gods ir pie manis, paliekama manta un taisnība.

19 Fryti im është më i mirë se ari, po, se ari i kulluar, dhe prodhimi im më tepër se argjendi i zgjedhur.

Mani augļi ir labāki nekā zelts un tīrs zelts, un mans ienākums nekā šķīsts sudrabs.

20 Unë eci në rrugën e drejtësisë, në mes të shtigjeve të drejtësisë,

Es vadu uz taisnības ceļa, taisnas tiesas pēdās,

21 për t’i bërë ata që më duan të trashëgojnë pasurinë e vërtetë dhe për të mbushur thesaret e tyre.

Ka tiem, kas mani mīl, dodu iemantot pilnību un pildu viņu mantu.

22 Zoti më zotëroi në fillim të rrugës së tij, përpara veprave të tij më të lashta.

Tas Kungs mani nolika par sava ceļa iesākumu, par savu radījumu pirmaju no mūžības.

23 U vendosa nga amshimi, që në krye, para se toka të ekzistonte.

No mūžības es esmu iecelta, no iesākuma, no pasaules gala.

24 Më prodhuan kur nuk kishte ende humnera, kur nuk kishte burime me ujë të bollshëm.

Kad dziļumi vēl nebija, tad es piedzimu, kad avoti vēl nebija, no ūdeņiem grūti.

25 Më prodhuan para se themelet e maleve të ishin përforcuar, para kodrinave,

Pirms kalnu pamati tapa nolikti, priekš pakalniem, tad es piedzimu.

26 kur nuk kishte sajuar ende as tokën, as fushat dhe as plisat e para të dheut.

Viņš vēl nebija radījis zemi nedz klajumus, nedz sācis pasaules pīšļus;

27 Kur ai fiksonte qiejtë, unë isha aty; kur bënte një rreth mbi sipërfaqen e humnerës,

Kad viņš debesis sataisīja, tad es tur biju; kad viņš izplatīja debess velvi pār dziļumiem,

28 kur i bënte të qëndrueshëm qiejtë e epërm, kur përforconte burimet e humnerës,

Kad viņš padebešus augšām nostiprināja, kad dziļumu avoti krākdami krāca,

29 kur i caktonte detit caqet e tij në mënyrë që ujërat të mos kalonin përtej urdhërit të tij, kur vendoste themelet e dheut,

Kad viņš jūrai lika robežas, ka ūdeņi neplūstu pār viņas malām, kad viņš nostiprināja zemes pamatus:

30 unë isha pranë tij si një arkitekt, isha çdo ditë kënaqësia e tij, duke u gëzuar çdo çast para tij;

Tad es biju pie viņa tā izdarītāja un biju viņa prieks dienu dienas un līksmojos viņa priekšā vienmēr:

31 kënaqesha në pjesën e banueshme të botës dhe gjeja ëndjen time me bijtë e njerëzve.

Es līksmojos viņa pasaules virsū un mans prieks ir pie cilvēku bērniem.

32 Tani, pra, më dëgjoni, o bij; lum ata që ndjekin rrugët e mia!

Tad klausiet nu mani, mani bērni; jo svētīgs, kas manus ceļus sargā.

33 Dëgjoni këto mësime, tregohuni të urtë dhe mos i hidhni poshtë!

Klausiet pamācīšanai un topiet gudri, un neatmetat viņu.

34 Lum ai njeri që më dëgjon, duke u gdhirë çdo ditë te portat e mia dhe duke ruajtur shtalkat e portave të mia.

Svētīgs tas cilvēks, kas mani klausa, kas kavējās pie manām durvīm dienu no dienas, sargāt manu durvju stenderus;

35 Sepse ai që më gjen, gjen jetën, dhe siguron përkrahjen e Zotit.

Jo kas mani atrod, tas atrod dzīvību un dabūs žēlastību no Tā Kunga.

36 Por ai që mëkaton kundër meje, i bën të keqe vetvetes; të gjithë ata që më urrejnë duan vdekjen”.

Bet kas pret mani grēko, tas dara varu savai dvēselei; kas mani ienīst, tie visi līdz mīļo nāvi.“