Fjalët e urta 8
1 A nuk bërtet vallë dituria dhe maturia a nuk e bën zërin e saj të dëgjohet?
Eikö viisaus kutsu, eikö taito anna äänensä kuulua?
2 Ajo qëndron në këmbë mbi majën e lartësive, gjatë rrugës, në kryqëzimet e rrugëve;
Ylös kummuille, tien viereen, polkujen risteyksiin hän on asettunut.
3 bërtet pranë portave, në hyrje të qyteteve, në prag të dyerve;
Porttien pielissä, kaupungin portilla, oviaukoissa hän huutaa:
4 “Ju drejtohem juve, o njerëz dhe zëri im u drejtohet bijve të njeriut.
"Teitä minä kutsun, miehet, ja ihmislapsille kaikuu minun ääneni.
5 Kuptoni, o njerëz të thjeshtë, maturinë, dhe ju, njerëz pa mend, kini një zemër të urtë.
Tulkaa, yksinkertaiset, mieleviksi; tulkaa järkeviksi, te tyhmät.
6 Më dëgjoni, sepse do të flas për gjëra të rëndësishme dhe buzët e mia do të hapen për të thënë gjëra të drejta.
Kuulkaa, sillä jalosti minä puhun, ja avaan huuleni puhumaan, mikä oikein on;
7 Sepse goja ime do të shpallë të vërtetën; pabesia është e neveritshme për buzët e mia.
sillä totuutta minun suuni haastaa, ja jumalattomuus on minun huulilleni kauhistus.
8 Të gjitha fjalët e gojës sime janë të drejta, në to nuk ka asgjë të shtrembër dhe të çoroditur.
Vanhurskaat ovat minun suuni sanat kaikki, ei ole niissä mitään petollista, ei väärää.
9 Janë të gjitha të drejta për atë që ka mend dhe për ata që kanë gjetur dijen.
Ne ovat kaikki oikeat ymmärtäväiselle, suorat niille, jotka löysivät tiedon.
10 Pranoni mësimin tim dhe jo argjendin, dijen në vend të arit të zgjedhur,
Ottakaa minun kuritukseni, älkääkä hopeata, ja tieto ennen valituinta kultaa.
11 sepse dituria vlen më tepër se margaritarët, të gjitha gjërat që dikush mund dikush të dëshiroje nuk barazohen me të.
Sillä parempi on viisaus kuin helmet, eivät mitkään kalleudet vedä sille vertaa.
12 Unë, dituria, rri me maturinë dhe e gjej dijen në meditim.
Minä, viisaus, olen perehtynyt mielevyyteen, olen löytänyt tiedon ja taidollisuuden.
13 Frika e Zotit është të urresh të keqen; unë e urrej kryelartësinë, arrogancën, rrugën e keqe dhe gojën e çoroditur.
Herran pelko on pahan vihaamista. Kopeutta ja ylpeyttä, pahaa tietä ja kavalaa suuta minä vihaan.
14 Mua më takon mendimi dhe dituria e vërtetë; unë jam zgjuarsia, mua më përket forca.
Minulla on neuvo ja neuvokkuus; minä olen ymmärrys, minulla on voima.
15 Nëpërmjet meje mbretërojnë mbretërit dhe princat vendosin drejtësinë.
Minun avullani kuninkaat hallitsevat, ruhtinaat säädöksensä vanhurskaasti säätävät.
16 Nëpërmjet meje qeverisin krerët, fisnikët, tërë gjykatësit e tokës.
Minun avullani päämiehet vallitsevat ja ylhäiset, maan tuomarit kaikki.
17 Unë i dua ata që më duan, dhe ata që më kërkojnë me kujdes më gjejnë.
Minä rakastan niitä, jotka minua rakastavat, ja jotka minua varhain etsivät, ne löytävät minut.
18 Me mua janë pasuria dhe lavdia, pasuria që zgjat dhe drejtësia.
Minun tykönäni on rikkaus ja kunnia, ikivanha varallisuus ja vanhurskaus.
19 Fryti im është më i mirë se ari, po, se ari i kulluar, dhe prodhimi im më tepër se argjendi i zgjedhur.
Minun hedelmäni on parempi kuin kulta, kuin puhtain kulta, minun antamani voitto valituinta hopeata parempi.
20 Unë eci në rrugën e drejtësisë, në mes të shtigjeve të drejtësisë,
Minä vaellan vanhurskauden polkua, oikeuden teitten keskikohtaa,
21 për t’i bërë ata që më duan të trashëgojnë pasurinë e vërtetë dhe për të mbushur thesaret e tyre.
antaakseni niille, jotka minua rakastavat, pysyvän perinnön ja täyttääkseni heidän aarrekammionsa.
22 Zoti më zotëroi në fillim të rrugës së tij, përpara veprave të tij më të lashta.
Herra loi minut töittensä esikoiseksi, ensimmäiseksi teoistaan, ennen aikojen alkua.
23 U vendosa nga amshimi, që në krye, para se toka të ekzistonte.
Iankaikkisuudesta minä olen asetettu olemaan, alusta asti, hamasta maan ikiajoista.
24 Më prodhuan kur nuk kishte ende humnera, kur nuk kishte burime me ujë të bollshëm.
Ennenkuin syvyyksiä oli, synnyin minä, ennenkuin oli lähteitä, vedestä rikkaita.
25 Më prodhuan para se themelet e maleve të ishin përforcuar, para kodrinave,
Ennenkuin vuoret upotettiin paikoilleen, ennen kukkuloita, synnyin minä,
26 kur nuk kishte sajuar ende as tokën, as fushat dhe as plisat e para të dheut.
kun hän ei vielä ollut tehnyt maata, ei mantua, ei maanpiirin tomujen alkuakaan.
27 Kur ai fiksonte qiejtë, unë isha aty; kur bënte një rreth mbi sipërfaqen e humnerës,
Kun hän taivaat valmisti, olin minä siinä, kun hän veti piirin syvyyden pinnalle,
28 kur i bënte të qëndrueshëm qiejtë e epërm, kur përforconte burimet e humnerës,
kun hän teki vahvoiksi pilvet korkeudessa, kun syvyyden lähteet saivat voiman,
29 kur i caktonte detit caqet e tij në mënyrë që ujërat të mos kalonin përtej urdhërit të tij, kur vendoste themelet e dheut,
kun hän merelle asetti sen rajat, että vedet eivät kävisi hänen käskynsä yli, kun hän vahvisti maan perustukset,
30 unë isha pranë tij si një arkitekt, isha çdo ditë kënaqësia e tij, duke u gëzuar çdo çast para tij;
silloin minä hänen sivullansa hoidokkina olin, ihastuksissani olin päivästä päivään ja leikitsin hänen edessänsä kaikin ajoin;
31 kënaqesha në pjesën e banueshme të botës dhe gjeja ëndjen time me bijtë e njerëzve.
leikitsin hänen maanpiirinsä päällä, ja ihastukseni olivat ihmislapset.
32 Tani, pra, më dëgjoni, o bij; lum ata që ndjekin rrugët e mia!
Siis te, lapset, kuulkaa minua; autuaat ne, jotka noudattavat minun teitäni!
33 Dëgjoni këto mësime, tregohuni të urtë dhe mos i hidhni poshtë!
Kuritusta kuulkaa, niin viisastutte; älkää sen antako mennä menojaan.
34 Lum ai njeri që më dëgjon, duke u gdhirë çdo ditë te portat e mia dhe duke ruajtur shtalkat e portave të mia.
Autuas se ihminen, joka minua kuulee, valvoo minun ovillani päivästä päivään, vartioitsee minun ovieni pieliä!
35 Sepse ai që më gjen, gjen jetën, dhe siguron përkrahjen e Zotit.
Sillä joka minut löytää, löytää elämän ja saa Herran mielisuosion.
36 Por ai që mëkaton kundër meje, i bën të keqe vetvetes; të gjithë ata që më urrejnë duan vdekjen”.
Mutta joka menee minusta harhaan, saa vahingon sielullensa; kaikki, jotka minua vihaavat, rakastavat kuolemaa."
