Fjalët e urta 8

1 A nuk bërtet vallë dituria dhe maturia a nuk e bën zërin e saj të dëgjohet?

Mon ikke Visdommen kalder, løfter Indsigten ikke sin røst?

2 Ajo qëndron në këmbë mbi majën e lartësive, gjatë rrugës, në kryqëzimet e rrugëve;

Oppe på Høje ved Vejen, ved Korsveje træder den frem;

3 bërtet pranë portave, në hyrje të qyteteve, në prag të dyerve;

ved Porte, ved Byens Udgang, ved Dørenes Indgang råber den:

4 “Ju drejtohem juve, o njerëz dhe zëri im u drejtohet bijve të njeriut.

Jeg kalder på eder, I Mænd, løfter min Røst til Menneskens Børn.

5 Kuptoni, o njerëz të thjeshtë, maturinë, dhe ju, njerëz pa mend, kini një zemër të urtë.

I tankeløse, vind jer dog Klogskab, I Tåber, så få dog Forstand!

6 Më dëgjoni, sepse do të flas për gjëra të rëndësishme dhe buzët e mia do të hapen për të thënë gjëra të drejta.

Hør, thi jeg fører ædel Tale, åbner mine Læber med retvise Ord;

7 Sepse goja ime do të shpallë të vërtetën; pabesia është e neveritshme për buzët e mia.

ja, Sandhed taler min Gane, gudløse Læber er mig en Gru.

8 Të gjitha fjalët e gojës sime janë të drejta, në to nuk ka asgjë të shtrembër dhe të çoroditur.

Rette er alle Ord af min Mund, intet er falskt eller vrangt;

9 Janë të gjitha të drejta për atë që ka mend dhe për ata që kanë gjetur dijen.

de er alle ligetil for den kloge, retvise for dem der vandt Indsigt

10 Pranoni mësimin tim dhe jo argjendin, dijen në vend të arit të zgjedhur,

Tag ved Lære, tag ikke mod Sølv, tag mod Kundskab fremfor udsøgt Guld;

11 sepse dituria vlen më tepër se margaritarët, të gjitha gjërat që dikush mund dikush të dëshiroje nuk barazohen me të.

thi Visdom er bedre end Perler, ingen Skatte opvejer den

12 Unë, dituria, rri me maturinë dhe e gjej dijen në meditim.

Jeg, Visdom, er Klogskabs Nabo og råder over Kundskab og Kløgt.

13 Frika e Zotit është të urresh të keqen; unë e urrej kryelartësinë, arrogancën, rrugën e keqe dhe gojën e çoroditur.

HERRENs Frygt er Had til det onde. Jeg hader Hovmod og Stolthed, den onde Vej og den falske Mund.

14 Mua më takon mendimi dhe dituria e vërtetë; unë jam zgjuarsia, mua më përket forca.

Jeg ejer Råd og Visdom, jeg har Forstand, jeg har Styrke.

15 Nëpërmjet meje mbretërojnë mbretërit dhe princat vendosin drejtësinë.

Ved mig kan Konger styre og Styresmænd give retfærdige Love;

16 Nëpërmjet meje qeverisin krerët, fisnikët, tërë gjykatësit e tokës.

ved mig kan Fyrster råde og Stormænd dømme Jorden.

17 Unë i dua ata që më duan, dhe ata që më kërkojnë me kujdes më gjejnë.

Jeg elsker dem, der elsker mig, og de, der søger mig, finder mig.

18 Me mua janë pasuria dhe lavdia, pasuria që zgjat dhe drejtësia.

Hos mig er der Rigdom og Ære, ældgammelt Gods og Retfærd.

19 Fryti im është më i mirë se ari, po, se ari i kulluar, dhe prodhimi im më tepër se argjendi i zgjedhur.

Min Frugt er bedre end Guld og Malme, min Afgrøde bedre end kosteligt Sølv.

20 Unë eci në rrugën e drejtësisë, në mes të shtigjeve të drejtësisë,

Jeg vandrer på Retfærds Vej. midt hen ad Rettens Stier

21 për t’i bërë ata që më duan të trashëgojnë pasurinë e vërtetë dhe për të mbushur thesaret e tyre.

for at tildele dem, der elsker mig, Gods og fylde deres Forrådshuse.

22 Zoti më zotëroi në fillim të rrugës së tij, përpara veprave të tij më të lashta.

Mig skabte HERREN først blandt sine Værker, i Urtid, førend han skabte andet;

23 U vendosa nga amshimi, që në krye, para se toka të ekzistonte.

jeg blev frembragt i Evigheden, i Begyndelsen, i Jordens tidligste Tider;

24 Më prodhuan kur nuk kishte ende humnera, kur nuk kishte burime me ujë të bollshëm.

jeg fødtes, før Verdensdybet var til, før Kilderne, Vandenes Væld, var til;

25 Më prodhuan para se themelet e maleve të ishin përforcuar, para kodrinave,

førend Bjergene sænkedes, før Højene fødtes jeg,

26 kur nuk kishte sajuar ende as tokën, as fushat dhe as plisat e para të dheut.

førend han skabte Jord og Marker, det første af Jordsmonnets Støv.

27 Kur ai fiksonte qiejtë, unë isha aty; kur bënte një rreth mbi sipërfaqen e humnerës,

Da han grundfæsted Himlen, var jeg hos ham, da han satte Hvælv over Verdensdybet.

28 kur i bënte të qëndrueshëm qiejtë e epërm, kur përforconte burimet e humnerës,

Da han fæstede Skyerne oventil og gav Verdensdybets Kilder deres faste Sted,

29 kur i caktonte detit caqet e tij në mënyrë që ujërat të mos kalonin përtej urdhërit të tij, kur vendoste themelet e dheut,

da han satte Havet en Grænse, at Vandene ej skulde bryde hans Lov, da han lagde Jordens Grundvold,

30 unë isha pranë tij si një arkitekt, isha çdo ditë kënaqësia e tij, duke u gëzuar çdo çast para tij;

da var jeg Fosterbarn hos ham, hans Glæde Dag efter Dag; for hans Åsyn leged jeg altid,

31 kënaqesha në pjesën e banueshme të botës dhe gjeja ëndjen time me bijtë e njerëzve.

leged på hans vide Jord og havde min Glæde af Menneskens Børn.

32 Tani, pra, më dëgjoni, o bij; lum ata që ndjekin rrugët e mia!

Og nu, I Sønner, hør mig! Vel den, der vogter på mine Veje!

33 Dëgjoni këto mësime, tregohuni të urtë dhe mos i hidhni poshtë!

Hør på Tugt og bliv vise, lad ikke hånt derom!

34 Lum ai njeri që më dëgjon, duke u gdhirë çdo ditë te portat e mia dhe duke ruajtur shtalkat e portave të mia.

Lykkelig den, der hører på mig, så han daglig våger ved mine Døre og vogter på mine Dørstolper.

35 Sepse ai që më gjen, gjen jetën, dhe siguron përkrahjen e Zotit.

Thi den, der ftnder mig; finder Liv og opnår Yndest hos HERREN;

36 Por ai që mëkaton kundër meje, i bën të keqe vetvetes; të gjithë ata që më urrejnë duan vdekjen”.

men den, som mister mig, skader sig selv; enhver, som hader mig, elsker Døden.