Fjalët e urta 8

1 A nuk bërtet vallë dituria dhe maturia a nuk e bën zërin e saj të dëgjohet?

Zdaliž moudrost nevolá, a rozumnost nevydává hlasu svého?

2 Ajo qëndron në këmbë mbi majën e lartësive, gjatë rrugës, në kryqëzimet e rrugëve;

Na vrchu vysokých míst, u cesty, na rozcestí stojí,

3 bërtet pranë portave, në hyrje të qyteteve, në prag të dyerve;

U bran, kudy se chodí do města, a kudy se chodí dveřmi, volá, řkuci:

4 “Ju drejtohem juve, o njerëz dhe zëri im u drejtohet bijve të njeriut.

Na vásť, ó muži, volám, a hlas můj jest k synům lidským.

5 Kuptoni, o njerëz të thjeshtë, maturinë, dhe ju, njerëz pa mend, kini një zemër të urtë.

Poučte se hloupí opatrnosti, a blázni srozumějte srdcem.

6 Më dëgjoni, sepse do të flas për gjëra të rëndësishme dhe buzët e mia do të hapen për të thënë gjëra të drejta.

Poslouchejtež, nebo znamenité věci mluviti budu, a otevření rtů mých pouhou pravdu.

7 Sepse goja ime do të shpallë të vërtetën; pabesia është e neveritshme për buzët e mia.

Jistě žeť pravdu zvěstují ústa má, a ohavností jest rtům mým bezbožnost.

8 Të gjitha fjalët e gojës sime janë të drejta, në to nuk ka asgjë të shtrembër dhe të çoroditur.

Spravedlivé jsou všecky řeči úst mých, není v nich nic křivého ani převráceného.

9 Janë të gjitha të drejta për atë që ka mend dhe për ata që kanë gjetur dijen.

Všecky pravé jsou rozumějícímu, a přímé těm, kteříž nalézají umění.

10 Pranoni mësimin tim dhe jo argjendin, dijen në vend të arit të zgjedhur,

Přijmětež cvičení mé raději než stříbro, a umění raději než zlato nejvýbornější.

11 sepse dituria vlen më tepër se margaritarët, të gjitha gjërat që dikush mund dikush të dëshiroje nuk barazohen me të.

Nebo lepší jest moudrost než drahé kamení, tak že jakékoli věci žádostivé vrovnati se jí nemohou.

12 Unë, dituria, rri me maturinë dhe e gjej dijen në meditim.

Já moudrost bydlím s opatrností, a umění pravé prozřetelnosti přítomné mám.

13 Frika e Zotit është të urresh të keqen; unë e urrej kryelartësinë, arrogancën, rrugën e keqe dhe gojën e çoroditur.

Bázeň Hospodinova jest v nenávisti míti zlé, pýchy a vysokomyslnosti, i cesty zlé a úst převrácených nenávidím.

14 Mua më takon mendimi dhe dituria e vërtetë; unë jam zgjuarsia, mua më përket forca.

Má jest rada i šťastný prospěch, jáť jsem rozumnost, a má jest síla.

15 Nëpërmjet meje mbretërojnë mbretërit dhe princat vendosin drejtësinë.

Skrze mne králové kralují, a knížata ustanovují věci spravedlivé.

16 Nëpërmjet meje qeverisin krerët, fisnikët, tërë gjykatësit e tokës.

Skrze mne knížata panují, páni i všickni soudcové zemští.

17 Unë i dua ata që më duan, dhe ata që më kërkojnë me kujdes më gjejnë.

Já milující mne miluji, a kteříž mne pilně hledají, nalézají mne.

18 Me mua janë pasuria dhe lavdia, pasuria që zgjat dhe drejtësia.

Bohatství a sláva při mně jest, zboží trvánlivé i spravedlnost.

19 Fryti im është më i mirë se ari, po, se ari i kulluar, dhe prodhimi im më tepër se argjendi i zgjedhur.

Lepší jest ovoce mé než nejlepší zlato, i než ryzí, a užitek můj než stříbro výborné.

20 Unë eci në rrugën e drejtësisë, në mes të shtigjeve të drejtësisë,

Stezkou spravedlnosti vodím, prostředkem stezek soudu,

21 për t’i bërë ata që më duan të trashëgojnë pasurinë e vërtetë dhe për të mbushur thesaret e tyre.

Abych těm, kteříž mne milují, přidědila zboží věčné, a poklady jejich naplnila.

22 Zoti më zotëroi në fillim të rrugës së tij, përpara veprave të tij më të lashta.

Hospodin měl mne při počátku cesty své, před skutky svými, přede všemi časy.

23 U vendosa nga amshimi, që në krye, para se toka të ekzistonte.

Před věky ustanovena jsem, před počátkem, prvé než byla země.

24 Më prodhuan kur nuk kishte ende humnera, kur nuk kishte burime me ujë të bollshëm.

Když ještě nebylo propasti, zplozena jsem, když ještě nebylo studnic oplývajících vodami.

25 Më prodhuan para se themelet e maleve të ishin përforcuar, para kodrinave,

Prvé než hory založeny byly, než byli pahrbkové, zplozena jsem;

26 kur nuk kishte sajuar ende as tokën, as fushat dhe as plisat e para të dheut.

Ještě byl neučinil země a rovin, ani začátku prachu okršlku zemského.

27 Kur ai fiksonte qiejtë, unë isha aty; kur bënte një rreth mbi sipërfaqen e humnerës,

Když připravoval nebesa, byla jsem tu, když vyměřoval okrouhlost nad propastí;

28 kur i bënte të qëndrueshëm qiejtë e epërm, kur përforconte burimet e humnerës,

Když upevňoval oblaky u výsosti, když utvrzoval studnice propasti;

29 kur i caktonte detit caqet e tij në mënyrë që ujërat të mos kalonin përtej urdhërit të tij, kur vendoste themelet e dheut,

Když ukládal moři cíl jeho, a vodám, aby nepřestupovaly rozkázaní jeho, když vyměřoval základy země:

30 unë isha pranë tij si një arkitekt, isha çdo ditë kënaqësia e tij, duke u gëzuar çdo çast para tij;

Tehdáž byla jsem od něho pěstována, a byla jsem jeho potěšení na každý den, anobrž hrám před ním každého času;

31 kënaqesha në pjesën e banueshme të botës dhe gjeja ëndjen time me bijtë e njerëzve.

Hrám i na okršlku země jeho, a rozkoše mé s syny lidskými.

32 Tani, pra, më dëgjoni, o bij; lum ata që ndjekin rrugët e mia!

A tak tedy, synové, poslechněte mne, nebo blahoslavení jsou ostříhající cest mých.

33 Dëgjoni këto mësime, tregohuni të urtë dhe mos i hidhni poshtë!

Poslouchejte cvičení, a nabuďte rozumu, a nerozpakujte se.

34 Lum ai njeri që më dëgjon, duke u gdhirë çdo ditë te portat e mia dhe duke ruajtur shtalkat e portave të mia.

Blahoslavený člověk, kterýž mne slýchá, bdě u dveří mých na každý den, šetře veřejí dveří mých.

35 Sepse ai që më gjen, gjen jetën, dhe siguron përkrahjen e Zotit.

Nebo kdož mne nalézá, nalézá život, a dosahuje lásky od Hospodina.

36 Por ai që mëkaton kundër meje, i bën të keqe vetvetes; të gjithë ata që më urrejnë duan vdekjen”.

Ale kdož hřeší proti mně, ukrutenství provodí nad duší svou; všickni, kteříž mne nenávidí, milují smrt.