Fjalët e urta 7
1 Biri im, ruaji fjalët e mia dhe urdhërimet e mia në veten tënde,
Min son, behåll min ord, och göm min bud när dig.
2 Ruaji urdhërimet e mia dhe ke për të jetuar; ruaji mësimet e mia si bebja e syve të tu.
Behåll min bud, så får du lefva, och min lag såsom din ögnasten.
3 Lidhi ndër gishta, shkruaji mbi tabelën e zemrës sate.
Bind dem på din finger, skrif dem pådins hjertas taflo.
4 Thuaji diturisë: “Ti je motra ime” dhe quaje “shok” gjykimin,
Säg till vishetena: Du äst min syster, och kalla klokhetena dina fränko;
5 me qëllim që të të ruajnë nga gruaja e tjetrit nga gruaja e huaj që përdor fjalë lajkatare.
Att du bevarad varder för en främmande qvinno, för ens annars, som slät ord gifver.
6 Nga dritarja e shtëpisë sime shikoja nëpër parmakët prej hekuri
Ty i fenstret på mitt hus såg jag ut genom gallret;
7 dhe pashë midis budallenjve; dallova midis të rinjve një djalë të ri që s’kishte gjykim,
Och såg ibland de fåkunniga, och vardt varse ibland barn en galen yngling.
8 që kalonte nëpër rrugë pranë qoshes të gruas së huaj dhe drejtohej nga shtëpia e saj,
Den gick på gatone utmed ett hörn, och trädde in uppå vägen åt hennes hus;
9 në muzg, kur po ngryste dita, ndërsa zbriste nata e zezë dhe e errët.
I skymningene, om aftonen af dagenom, då det natt vardt, och mörkt var;
10 I doli para një grua e veshur si prostitutë dhe dinake;
Och si, der mötte honom en qvinna, i skökoklädnad, listig;
11 ajo është turbulluese dhe provokuese, dhe nuk di t’i mbajë këmbët në shtëpinë e saj;
Vildsinnad och ostyrig, så att hennes fötter icke kunde blifva i sitt hus;
12 herë mbi rrugë, herë në sheshet qëndron në pritë në çdo qoshe.
Nu är hon ute, nu på gatone, och vaktar vid all hörn.
13 Kështu e zuri dhe e puthi, pastaj me paturpësi tha:
Hon tog honom fatt, och kysste honom utan skam, och sade till honom:
14 “Duhet të bëja flijimet e falenderimit; pikërisht sot i plotësova zotimet e mia;
Jag hafver i dag betalat tackoffer för mig, och mitt löfte.
15 prandaj të dola para që të të kërkoj dhe të gjeta.
Derföre är jag utgången till att möta dig, till att söka ditt ansigte bittida, och hafver funnit dig.
16 E zbukurova shtratin tim me një mbulesë si sixhade, me li të ngjyrosur nga Egjipti;
Jag hafver skönliga tillpyntat min säng, med brokot täcken utur Egypten;
17 e parfumova shtratin tim me mirrë, me aloe dhe me kanellë.
Jag hafver bestänkt min sängekammar med myrrham, aloes och kanel.
18 Eja, të dehemi me dashuri deri në mëngjes, të kënaqemi në qejfe dashurie,
Kom, låt oss bola allt intill morgonen, och låt oss älskog sköta.
19 sepse burri im nuk është në shtëpi, por ka shkuar në një udhëtim të gjatë;
Ty mannen är icke hemma; han är bortfaren långväga.
20 ka marrë me vete një thes të vogël me pare dhe do të kthehet në shtëpi vetëm kur të jetë hëna e plotë”.
Han hafver tagit penningasäcken med sig; han skall först hemkomma till högtidsdagen.
21 Ajo e mashtroi me fjalë bindëse, e tërhoqi me ëmbëlsinë e buzëve të saj.
Hon talade för honom med mång ord, och fick honom in med sin släta mun.
22 Ai e ndoqi pa mëdyshje, si një ka që shkon në thertore, si një i lidhur në dënimin e budallait,
Han går straxt in med henne, såsom en oxe till att slagtas ledd varder, och såsom till en fjetter, der man de dårar med näpser;
23 deri sa një shigjetë nuk i shpon mëlçinë; ai nxiton si një zog, pa ditur që një lak është ngritur kundër jetës së tij.
Tilldess hon med enom pil skjuter honom igenom lefrena, och såsom en fogel skyndar sig till snarona, och vet icke att det gäller honom om lifvet.
24 Prandaj, bij të mi, më dëgjoni, kushtojuni kujdes fjalëve të gojës sime.
Så hörer mig nu, min barn, och märker uppå mins muns tal.
25 Zemra jote të mos shkojë pas rrugëve të saj, mos devijo nëpër shtigjet e saj,
Låt ditt hjerta icke vika in uppå hennes väg, och låt icke förföra dig in uppå hennes stigar.
26 sepse ka rrëzuar shumë të plagosur për vdekje, dhe tërë ata që ajo ka vrarë ishin burra të fortë.
Ty hon hafver många sargat och fällt, och allehanda mägtige äro dräpne af henne.
