Fjalët e urta 7
1 Biri im, ruaji fjalët e mia dhe urdhërimet e mia në veten tënde,
Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
2 Ruaji urdhërimet e mia dhe ke për të jetuar; ruaji mësimet e mia si bebja e syve të tu.
Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
3 Lidhi ndër gishta, shkruaji mbi tabelën e zemrës sate.
Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
4 Thuaji diturisë: “Ti je motra ime” dhe quaje “shok” gjykimin,
Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
5 me qëllim që të të ruajnë nga gruaja e tjetrit nga gruaja e huaj që përdor fjalë lajkatare.
Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
6 Nga dritarja e shtëpisë sime shikoja nëpër parmakët prej hekuri
Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
7 dhe pashë midis budallenjve; dallova midis të rinjve një djalë të ri që s’kishte gjykim,
Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
8 që kalonte nëpër rrugë pranë qoshes të gruas së huaj dhe drejtohej nga shtëpia e saj,
Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
9 në muzg, kur po ngryste dita, ndërsa zbriste nata e zezë dhe e errët.
En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
10 I doli para një grua e veshur si prostitutë dhe dinake;
Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
11 ajo është turbulluese dhe provokuese, dhe nuk di t’i mbajë këmbët në shtëpinë e saj;
Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
12 herë mbi rrugë, herë në sheshet qëndron në pritë në çdo qoshe.
Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
13 Kështu e zuri dhe e puthi, pastaj me paturpësi tha:
Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
14 “Duhet të bëja flijimet e falenderimit; pikërisht sot i plotësova zotimet e mia;
Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
15 prandaj të dola para që të të kërkoj dhe të gjeta.
Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
16 E zbukurova shtratin tim me një mbulesë si sixhade, me li të ngjyrosur nga Egjipti;
Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
17 e parfumova shtratin tim me mirrë, me aloe dhe me kanellë.
Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
18 Eja, të dehemi me dashuri deri në mëngjes, të kënaqemi në qejfe dashurie,
Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
19 sepse burri im nuk është në shtëpi, por ka shkuar në një udhëtim të gjatë;
Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
20 ka marrë me vete një thes të vogël me pare dhe do të kthehet në shtëpi vetëm kur të jetë hëna e plotë”.
La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
21 Ajo e mashtroi me fjalë bindëse, e tërhoqi me ëmbëlsinë e buzëve të saj.
Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
22 Ai e ndoqi pa mëdyshje, si një ka që shkon në thertore, si një i lidhur në dënimin e budallait,
Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
23 deri sa një shigjetë nuk i shpon mëlçinë; ai nxiton si një zog, pa ditur që një lak është ngritur kundër jetës së tij.
Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
24 Prandaj, bij të mi, më dëgjoni, kushtojuni kujdes fjalëve të gojës sime.
Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
25 Zemra jote të mos shkojë pas rrugëve të saj, mos devijo nëpër shtigjet e saj,
Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
26 sepse ka rrëzuar shumë të plagosur për vdekje, dhe tërë ata që ajo ka vrarë ishin burra të fortë.
Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
